Ik wens Willy Desomer te bedanken voor het ter beschikking stellen van zijn fotoarchief.

Le préventorium marin avait l'air bien plus imposant à l'époque, car il n'y avait rien aux alentours. La route royale n'était qu'une petite route pavée et les marchandises étaient surtout acheminées par tram.

In 1968-69 kende men opnieuw het fenomeen van de bevroren zee. Ik was toen ook aanwezig (7 jaar!) en droeg een korte broek in de winter. Pas later kwamen de trainingspakken te voorschijn, met het bekende vogeltje op de vest.

La mer a jelé plusieurs fois. Je me rapelle l'hiver 1969-1970, alors que je portais une culotte courte, même en hiver. Ce n'est que plus tard que sont apparus les trainings.

In die tijd werden er aktiviteiten georganiseerd zowel in de duinen als in de bossen (over de koninklijke baan, en zelfs over de tram, in "het grote bos").

's Nachts werden er zoektochten voorzien: we werden in het bos gedropt en we moesten de pappies en/of de mammies zien te vinden. Ondertussen moesten we ook de vijand verslaan (de andere sektie) en hun oorlogsbuit binnenhalen. Een hele opgave voor een jongen van 10 jaar!
Later werden deze altiviteiten niet meer gepland. Te gevaarlijk? Te moeilijk? In ieder geval hadden de opvoeders nadien nog heelwat tijd nodig om de verloren kinderen terug te vinden!

Het gebied dat nu "de Kijuit" heet hoorde toen ook bij het preventorium. Wij waren toen zo talrijk, en in de zomer kwamen er nog extra duitstalige kinderen bij, dat de "Grote Put" niet groot genoeg was. Een metalen brug van het leger (Bailey brug) over de paardendoorgang gaf ons toegang tot deze speelvelden ("nieuw terrein" werd de Kijkuit toen genoemd). De duinen zaten toen nog vol bunkers uit de tweede wereldoorlog. De bunkers die rond het Grote Put verpreid lagen werden rond 1970 vernietigd. Op het nieuw terrein was er ook een fort (gebouwd op een bunker).

Wat werd er toen gespeeld? Op de sportvelden voornamelijk handbal en basket, maar ook een eigen ontwerp dat "tussen twee vuren/entre deux feux" hette en waarbij je met de bal iemand van de andere ploeg moest raken. Het terrein was dat van een tennisveld zonder net. Wie nog niet geraakt was zat in sandwich opgesloten tussen de spelers van de andere ploeg.
Op het volleyballveld werd er "mort ou vie/leven of dood" gespeeld. Je gooide de bal over het net en riep: "dood aan...". Kon de tegenpartij de bal niet vangen, dan werd de persoon uit het spel gezet. Je kon ook iemand opnieuw tot leven roepen, maar dat werd pas op het einde gedaan: "vie à tout le monde!".

Minder populair was een vlaggenspel: je moest je vlag gaan halen over het terrein, achternagezeten door de tegenploeg. Bij iedere ronde besliste de leider wie een poging moest ondernemen. Je kon ook onderweg je medespelers raken, en die werden dan opnieuw tot leven geroepen. Werd je door de tegenspeler geraakt, dan werd je dood. Wat een wonderbare wereld! Dit spel werd zowel op de handbalveld gespeeld als op het strand.

Op het strand werd er "Dikke Bertha" (champ libre)" gespeeld: je liep van de ene kant van het veld naar de andere. Om uitgeschakeld te worden moest je van de grond gehaald worden; dan werd je lid van de tegenpartij! Champ libre gaf aan dat bepaalde groepen vrij mochten oversteken: "iedereen zonder schoenen mag vrij oversteken" (champ libre=vrij doorgang). Slimme zet! Om het veld vrij te kunnen oversteken liet je je schoenen aan een kant achter. Bij de terugkeer riep je dan "iedereen met zijn schoenen aan heeft vrij spel!". Zonder schoenen kun je namelijk niet zo snel lopen!

In en rond de grote put werden er allehande spelletjes gespeeld ("police" et "contrebandiers") waarbij je de schat van de tegenpartij moest zien te bemachtigen. Biede ploegen hadden een schuilplaats ergens rond de Grote Put, en je moest de schuilplaats van de vijand zien te vinden. Kwam je een tegenstander tegen, dan moest er "gevochten" worden: met een das ("foulard") achteraan je broek moest je de das van de tegenstander lusrukken. Mijn lange armen kwamen toen heel goed van pas!

Als je pech had en je in een olympisch jaar zat, dan waren er olympische disciplines voorzien. Alsof we zo al niet genoeg aan sport deden. Hoogspringen, verspringen, hindernissen nemen, 100m-lopen, rond-het-gebouw-lopen, in-de-duinen-lopen, op-het-stand-lopen. De uitslagen werden keurig opgetekend door de pappies en mammies en in de gang van de sektie gehangen. Ik bengelde altijd onderaan de resultaten, behalve voor één discipline: weg-lopen.

De nombreux jeux étaient organisés pour les enfants: au grand puits, aux nouveaux terrains (qui est maintenant une réserve naturelle “De Kijkuit” et même dans les bois passé le chemin du tram. Un pont Bailey enjambait le passage des cheveaux et permettait d'aller du terrain du prévent aux “nouveaux terrains”.

Sur les terrains en dur on jouait surtout au basket et handbal, parfois à "entre deux feux" sur le terrain de tennis. Sur le terrain de volley, on jouait à "mort ou vie". Sur la plage on jouait à "champ libre" et dans les dunes nous avoins diverses versions de "police et contrebandiers".

Een pijpleiding voerde water uit de zee; lange tijd zag je bij laag water op het strand voor de tunnel een rare construktie: de pompinstallatie voor het zeewater. Halverwege mijn tijd werd er een waterval achteraan het zwembad gebouwd (deze was origineel niet voorzien). In 2000 werd het zwembad vervangen door een fitness-ruimte (het zwembad voldeed niet meer aan de normen).

C'est grâce à un concert de Gilbert Bécaud que la piscine d'eau de mer a pu être construite. Il est venu l'inaugurer l'année suivante et est encore repassé plus tard donner un concert dans la salle Triton qui venait également d'être terminée.

Regelmatig kwamen er "hoge gasten" op bezoek. Een dokter, Chevaillier of in uitzonderlijke omstandigheden F. Alexander zelf gaf uitleg bij de rondleiding. De gasten bezochten de kine-zalen en het zwembad.

De Triton-zaal werd zeer vaak gebruikt want het was een unieke zaal. Men deed er aan sport, er werden films vertoont, vedetten traden op in het kader van de Sprookjesnacht, de Fancy fairs werden er georganiseerd. De zaal werd zelfs gebruikt voor beurzen. De zaal was uitgerust met gekleurde spots om het podium te verlichten. Let op de typische houten balken van het gebouw.

Une photo unique avec les enfants d'Alexander (prise sur la pelouse devant le pavillon médical).

Een uitzonderlijke foto met de kinderen van Fernand Alexander, de hoofdgeneesheer.

Ik heb Willy meegemaakt vòòr zijn legerdienst en ernà.

Foto rechts: de volledige ploeg van sportmonitoren en kinesietherapeuten; je zal zeker Jean Chevaillier en Willy Desomer herkennen!

De foto is genomen op de trap aan het medisch paviljoen. De zalen links en rechts van de trap waren de kine-zalen (in de kelder).

Voici une photo des kinésiethérapeutes de l'époque; tu reconnaitras sûrement Willy Desomer et Jean Chevaillier. De cette époque date aussi Agnès Leys, Ann Roos et Michèle Masson. Bernard Cantineau était un francophone qui parlait très mal le néerlandais.

Maintenant les baskets qui étaient vendus bon marché à l'époque sont devenus des “All Stars” et coutent une fortune, tandis que ce sont les Adidas qui sont bon marchés maintenant!

Let op de typische schoenen van het preventorium: "les baskets", de zwarte stoffen schoenen met witte rubberen boord dat je in het winkeltje in de galerij aan de Tritonzaal kon kopen. Deze goedkope sportschoenen werden door nagenoeg iedereen gedragen. Had je rijke ouders, dan kon je een paar echte Adidas kopen, die toen een fortuin kostten.

Tegenwoordig zijn de goedkope baskets “All Stars” geworden en zijn ze extreem duur geworden voor wat ze maar zijn. De dure adidassen van toen zijn nu goedkoop geworden in vergelijking.

Op 9 november 2006 ziet de trap waarop de kinesietherapeuten zaten er zo uit.

Maintenant, l'escalier au pavillon médical ressemble à la dernière photo de droite (prise le 9 novembre 2006). Les démolisseurs ont abattu pratiquement toute une aile en moins d'un jour.

Ah, voetballer, dat verklaart waarom hij Adidas sportschoenen kon kopen...

Pagina over Freddy Qvick en Pierre Carteus