Piste d'obstacles - Hindernissenbaan
Comment parler du préventorium marin sans parler de sa piste d'obstacles? J'eus le malheur d'arriver au prévent au moment où la piste d'obstacle connaissait son apogée. Il ne s'écoulait pas une semaine sans que nous ne devions effectuer le parcours du combattant. On avait droit à l'exercice avec Willy Desomer et avec les pappies de service. Certains pappies ne prenaient leur tâche pas très au sérieux, et il ne m'était pas difficile de m'échapper du groupe dès que nous nous dirigions vers l'endroit honni. Soit ils ne savaient pas compter (c'est pas nécessaire pour devenir assistant social), soit cela ne les intéressait pas, soit (et c'est l'hypothèse la plus probable) ils me laissaient faire. Pendant que la troupe faisait ses exercices, je me reposais bien calmement dans les dunes, bercé par le doux chant de la mer et par une brise légère... Willy connaissait bien le récidiviste réfractaire Doigny Marc, et donc pas de possibilité de s'échapper. Petit problème: nous n'avions pas droit à une horloge, et il s'agissait donc de chronométrer au plus juste le retour parmi la troupe. J'étais devenu champion question de s'infiltrer dans le groupe sans se faire remarquer. Parfois, le soleil se faisait trop insistant, et je m'endormais dans les dunes (se reposer pendant que la troupe peinait à l'exercice: il fallait avoir du culot!). Il m'arrivait de me réveiller alors que la troupe était déjà en train de manger au réfectoire. Pas possible de faire semblant quand tout le monde est rentré… et qu'il reste une chaise vide à table. Le menu était régulièrement modifié: les parachutistes de Schaffen venaient remettre les appareils de torture en ordre et modifier le programme. Le treillis à grimper était d'abord situé dans les dunes, puis a été déplacé vers la piste d'obstacles où il était placé en position inclinée. Le pneu est aussi assez ancien et le téléphérique a été mis hors service à la fin de mon séjour. Ces photos devraient dater de 1971; je ne vois pas les nouveaux obstacles (un tunnel à parcourir), mais il est aussi possible que le photographe ait jugé le tunnel de peu d'intéret. Par mauvais temps, nous avions droit au cross dans les dunes, du prévent jusqu'au Vosseslag, aller par la plage et retour par les dunes. Un parcours que même les enfants bien portants auraient du mal à terminer. En fait, j'aimais bien ce cross dans les dunes, preuve que je n'était pas faignant (j'avais uniquement le vertige!) Quand je repasse au prévent (ce que je fais régulièrement), la piste d'obstacles est toujours la, mais elle n'est plus utilisée et la végétation a repris le dessus. On dirait que le prévent veut effacer cette période. La piste d'obstacle fait partie d'une période résolue; la première photo de droite (le treillis à grimper) a d'ailleurs le charme sépia des anciennes images de notre jeunesse.
Je kan niet over het zeepreventorium van in de jaren '70 spreken zonder het over de hindernissenbaan te hebben. Ik had pech opgenomen te worden op het ogenblik dat de militaire drill hoogtij vierde. Een week ging niet voorbij zonder dat je de hindernissenbaan moest afleggen. We gingen de hindernissenbaan op, zowel met Willy Desomer als met de pappies van dienst. Willy kende mij maar al te goed, geen ontkomen aan de verplichte drill! Pappies daartegenover gingen heelwat minder secuur te werk. Het interesserde hen niet, of ze konden niet tellen (ook niet nodig om sociaal assistent te worden), of ze lieten het maar begaan (ik denk dat het laatste het vaakst van toepassing was). Terwijl de eenheid zijn oefeningen deed, lag ik rustig in de duinen, naar de vogeltjes en de zee te kijken. Er was wel een probleempje: polshorloges waren verboden, en het was dus een kwestie van correcte timing om zich terug bij de eenheid te voegen op het juiste tijdstip. Ik was een expert geworden in het binnensluipen van de groep. Als het te mooi weer was, gebeurde het wel dat ik in slaap viel in de duinen. Pappies konden niet meer doen alsof ze mij niet gezien hadden als iedereen al aan het eten was en er een lege stoel overbleef! "Pappie! Pappie! Dwagnie is weer weggelopen!" Dat waren nog eens boeiende tijden! Het programma werd regelmatig aangepast door de parachutisten van Schaffen die de hindernissenbaan onderhielden. Het enorme klimrek dat eerst in de duinen opgesteld was, werd naar de hindernissenbaan verplaatst, waar het schuin geplaatst werd. De autoband waardoor je moest kruipen dateert ook van mijn beginperiode en de kabelbaan werd buiten gebruik gesteld op het einde van mijn verblijf. Ik schat dat deze foto's in de période 1971 genomen zijn geweest. De nieuwe hindernissen (een drievoudig tunnel waardoor je moest kruipen) zie ik niet staan, ofwel is een tunnel niet fotogeniek genoeg. Als ik naar het zeepreventorium terugkeer (wat ik regelmatig doe), dan merk ik dat de hindernissenbaan niet meer gebruikt wordt. De begroeing heeft opnieuw de bovenhand, en dit zal niet verbeteren nu dat een deel van het terrein niet meer toegangkelijk is wegens de afbraak van het medisch paviljoen. Bij slecht weer was de hindernissenbaan verboden: dan hadden we duinencross: langs het strand tot aan de Vosseslag, en dan terug via de duinen. Een oefening dat zelfs voor gezonde kinderen heel zwaar was. Ik deed de cross wel graag, een bewijs dat ik niet lui was. Ik had gewoon een verschrikkelijke hoogtevrees!
La piste d'obstacles en 2006La végétation a totalement envahi le terrain de la piste d'obstacle. C'est d'ailleurs assez surprenant: le terrain du préventorium (qui habrite environ 200 enfants) est plus touffu que le Kijkuit situé tout juste à l'ouest, et qui est une réserve naturelle fermée au public. Il est impossible de passer des dunes vers le grand puits et la piste d'obstacles, tandis que les différents bunkers du Kijkuit restent accessibles. Volgens Pappie Francis (die ons begeleidde tijdens ons bezoek) is de reden waarom de hindernissenbaan niet meer gebruikt wordt, dat de paracommandos van Schaffen de hindernissenbaan op maat van volwassen mensen gebouwd hebben. Maar als je goed kijkt naar de beelden van 1970, dan zal je merken dat de paras toenertijd de hindernissenbaan eveneens voor volwassen mensen hadden gebouwd. De hindernissenbaan is goed begroeit, een teken dat het in jaren niet meer is gebruikt. Het is zelfs opmerkelijk: de begroeing op het terrein van het zeepreventorium (met een populatie van 200 kinderen) is dichter dan deze van de Kijkuit, het gesloten reservaat dat aan het westen van het preventorium grenst. Je kan nu onmogelijk van de duinen naar de Grote Put gaan, en dan naar de hindernissenbaan: alles is dichtbegroeid, terwijl de bunkers in de Kijkuit redelijk gemakkelijk bereikbaar zijn. |
Pierre Delilez (pierre.delilez@planet.nl) |
|
|
3de van rechts naar onder SPORTEN is gezond jongens klimmen omhoog en springen maar voor de foto. Is dit maar alles wat er op deze foto staat, neen. Men ziet rechts achter op de foto drie jongens in het kreupelhout oef eindelijk ook eens een foto met verborgen tienerarbeid zichtbaar gemaakt. Weet ik zelf nog dat daar nog aan meewerkte met de groep van de Copins. Kreupelhout moest verwijderd worden. Foto’s dateren zeker van in het schooljaar 1966-1967 ik was er ook. Wat hebben de Copins wel niet veel verzet in het Prevant als handenarbeiders, houtvesters, bouwvakkers, grondwerkers, inplantingen kort gezegd groendienst alom. Niet alleen sporten is gezond doch ook gratis werken voor het goede doel? is en bleek enorm gezond te zijn. Hier zijn onze spieren ontwikkeld met heffen en sleuren en zijn onze longinhoud verder opengezet en vermeerderd, door het hard labeur. Nu als ik dit schrijf is echt niet overdreven verbleef enkele jaren bij de Copins en Beach Boys. Over al wat ik opnoemde kan ik een verhaal hierop bevestigen. Groetjes, Guido Goossens |
Code à introduire In te geven kode |
---|