Opname in het zeepreventorium
Admission au préventorium marin
Zeepreventorium
Home » La vie au préventorium » Opname
De opname in het zeepreventorium begint met een rondleiding, dan krijg je je uitzet, en nadien wordt je in je groep gedumpt.

L'admission débute par une visite guidée au pas de charge. Tu re9ois ton trousseau et tu es déposé dans ton groupe. A toi de te débrouiller, car ici c'est la jungle!

Ddmission

Er werd een fotoreportage van het onthaal van nieuwe kinderen gemaakt (fotoreeks rechts, 1978); we zien achtereenvolgens de aankomst, het wachten aan de receptie (de receptie bestond toen al, maar was slechts één verdiep hoog), de inschrijving, de weg naar de linnenkamer waar je je uniform kreeg (in 1978 bleek het ZPM-logo plots te zijn verdwenen), gevolgd door een bezoek van de hoeve en een kijk in de klaslokalen van "de groten".

Un reportage a même été réalisé sur l'admission au prévent (photos à droite, 1978); nous voyons successivement l'arrivée sur le terrain, l'attente à la réception (la réception existait déjà à l'époque, mais elle n'avait qu'un seul étage), l'inscription, la lingerie où tu recevais ton uniforme (en 1978 le logo du prévent a mystérieusement disparu), suivi d'une visite de la ferme et d'un coup d'œuil dans les classes des grands.


Le trousseau - Uitzet

Het blad met de benodidge kleren (uitzet) heb ik nog steeds: een paar botten, beker, tandenborstel en borstel. Het overgroot deel van de kleding kregen wij ter plaatse. In het begin waren dat nog van die fluwelen korte broekjes (zelfs in de winter!), later zijn dat trainingspakken geworden. Deze trainingspakken hadden een prachtig logo, veel beter dan wat adidas, nike, scapa of om het even welk sportmerk zou kunnen uitvinden.

Het voordeel van de uniforme trainingspakken is dat het de groepsgeest verbeterd. Je hoort beter bij de groep als je geen dure broek van weet ik niet welk merk voor dikke-nekken draagt, en geen vestje van een ander even duur merk (enkel in Knokke-Le Zoute te koop)

J'ai toujours été un pleurnicheur. J'ai pleuré pendant des jours (ce qui est malgré tout un progrès en comparaison avec mon admission au home Familia ou j'ai parait-il pleuré pendant des semaines). Au bout de la session dans la piscine, il n'y avait plus d'eau de mer, c'était devenu de l'eau douce!

J'ai toujours la feuille avec le trousseau (vêtements nécessaires): une paire de bottes, un gobelet, une brosse à dents, une brosse. Nous recevions la plupart des vêtements sur place. Au début il s'agissait d'une culotte courte en velours (même en hiver), plus tard sont venus les trainings bien connu. Quel beau logo que nous envie adidas, nike, scapa...


Trainingspak met het bekende logo

L'avantage de vêtements uniformes est que tu t'intègres mieux au groupe. Que tu ais des parents crapuleusement riches (genre fils de mandataire PS) ou minimexés, c'est toujours le même training que tu portes.

La visite des lieux faisait partie de la cérémonie d'admission. Tu étais promené dans les imposants batiments et à la plage et puis déposé dans ton groupe. A toi de t'en sortir!
A propos, l'image ci-dessous date de précisément 1962: le terrain n'est pas encore asphalté (cela c'est fait en 1963), mais les drapeaux à l'entrée ont déja disparus. Les drapeaux ont refait leur apparition lorsque l'entrée a été déplacée vers le centre du batiment, mais il n'était alors plus question de salut au drapeau!

    En été, un drapeau était hissé au mât:
  • vert = natation en mer l'après midi
  • jaune = tempête en mer ou mer jelée, mais n'empèche: natation en mer l'après midi
  • rouge = tu croyais t'en sortir à bon compte? Que nenni: sport l'après midi!


Rondleiding in het imposante gebouw

Nadat je ouders vertrokken waren eindigde de opnameceremonie met een rondleiding in de imposante gebouwen, en nadien werd je in je leefgroep gedumpt.
De foto hierbovendateert van 1962; de gronden waren nog niet geasfalteerd (dit is pas in 1963 gebeurd), maar de vlaggenmast is reeds verdwenen. Nadien zijn de vlaggen teruggekomen, toen de ingang naar het centrale deel van het gebouw verplaatst werd, maar van vlaggegroet was er geen sprake meer!

    's Zomers werd er een speciale vlag gehesen:
  • groen = zwemmen in zee de namiddag
  • geel = storm op zee of zee bevroren, zwemmen in zee de namiddag
  • rood = geen zwemmen, maar sport de namiddag.

29.07.2007 - 16:43:15 Therry Sebille
Que de souvenirs en voyant le logo, un concours de dessin avait été organisé au début des années 70, notamment par Marie-rose Petterson, j'avais gagné le concours avec ce logo que j'avais dessiné, le cadeau : une paire de baskets adiddas ! au début il était plus grand sur les tee shirts me semble-t-il.

10.10.2008 - 12:45:44 Anne Van Montagu
CORRECTIF

J'ai été patiente en 1967 au ZPM et j'y ai encore connu à ce moment-là les saluts au drapeaux !!!
Donc bien plus tard que 1961.
En 1969, à mon retour, le salut au drapeau n'était plus de mise je pense.

16.10.2008 - 19:20:11 marjorie Casaer
Bonjour a Tous.Moi j'ai ete au prevent pendants 6 ans je pense.c'est le mieux qiu m'as pu etre arriveé
Desolée pour les fautes d'ortographe mais j'habitte maintenant en Bolivie et le prevent me manques beaucoup.
Merci mammy Ann pour tout.Maintenant reelment je realise ce que c'est d'etre au prévent.
El ZEEPREVENTORIUM es lo mejor q me ha podido pasar,viva el ZPM!!!!

27.07.2010 - 14:43:49 Danny Caes
De eerste dag in het zeepreventorium, met de rondleiding doorheen (en omheen) heel het complex, was volgens mij de meest indrukwekkende ervaring van heel het verblijf!
Het meest interessante was de klim op de duinen om het meteostation te bezoeken, waar de geheimzinnige zonneschijnmeter stond! (de glazen bol met het strookje papier eromheen). Ook de ronddraaiende drie halve bollen van de windsnelheidsmeter oefenden een bijzonder effekt op mij uit, alsook het vreemde zacht-zoemende toestel (ook een soort windmeter) dat opgesteld stond aan de kleine grasheuvel net voor het medisch paviljoen.
Sommige zaken van het zeepreventorium zullen mij altijd bijblijven (vooral de meteo-toestellen en registratieapparatuur die her en der hun meetwerk deden, alsook het waterzuiveringsstation aan het zoutwaterzwembad).
De hippie-achtige "pappies" konden mij gestolen worden, want die deugden langs geen kanten.

Danny Caes
ex-Suske (nummer 3010)
ex-Jerommeke (nummer 302)
In 't ZPM vanaf voorjaar 1973 t.e.m. diezelfde periode in 1974

27.07.2010 - 15:05:09 Marc Doigny
Die geheimzinnige zonneschijnmeter is een heliograaf van Campbell-Stokes (alle beestjes hebben een naam)

Het vreemde zacht-zoemende toestel op de grasheuve: Burkard Volumetric Spore Sampler.
Een speciaal filterpapier loopt heel langzaam voorbij een opening waardoor de omgevingslucht geblazen wordt. Daardoor kan men de sporen en andere stofdeeltjes per uur bepalen. Het is vergelijkbaar met fotografische film, maar de "beelden" die bekomen worden zijn de luchtpartikels per tijdseenheid. Het filterpapier is goed voor een maand metingen.

27.07.2010 - 21:38:57 Danny Caes
Dank U Marc! U kunt zich niet inbeelden hoe ik daar als kleine van een jaar of 9 naar stond te kijken, naar die glazen bol. Ik had toen reeds een bepaald gevoel dat daar in die bol allerlei interessante optische verschijnselen zouden hebben kunnen onstaan moest ik hem (die bol dus) uit die houder mogen genomen hebben, om het zonlicht er in te laten reflekteren en om de daaruit ontstane spectrale kleuren te laten projekteren op een wit vlak (equivalenten van de welbekende Primaire en Secundaire Regenbogen, maar dan met geheel gewijzigde radii van ongeveer 22°30' voor de heldere primaire boog en ongeveer 87° tot 90° voor de véél bredere en véél minder zichtbare secundaire boog). De brekings-index in glas (of kristal) is zéér verschillend van deze in water.
Ik zou dat zo eens moeten verteld hebben aan de pappie die ons daar destijds op de duinen aan het begeleiden was. Zijn gezicht zou boekdelen gesproken hebben.
P.S.:
Ik herinner mij ineens ook nog het repetitieve klikgeluid van dat zacht-zoemend toestel op de heuvel (om de zoveel seconden een klik).

Danny Caes (onderzoeker van allerlei soorten spectraal-kleurige optische verschijnselen en vreemdsoortige geluiden, overal om ons heen)
Ekkergem-Gent, Belgie

27.07.2010 - 22:29:29 Louis-Philippe
Het geluid dat me het meeste bijblijft is dat van het continue getik van de kabels tegen de vlaggemasten aan de ingang van 't Prevent.

28.07.2010 - 13:07:24 Danny Caes
Zéér juist Louis-Philippe! Dat is mij ook het meest bijgebleven (dat typische vlaggemast-getik), temeer omdat ik, toen ik bij de "Jerommekes" was (1974), eens een gehele nacht aan 't raam stond te kijken en te luisteren naar een joekel van een zogenaamde Zuidwester (een storm) waarvan verschillende pappies ons de dag daarvoor hadden gewaarschuwd dat het die nacht Springtij ging zijn, met alle gevolgen vandien (mogelijke overstroming en windschade). Raar om zeggen, die nacht zelf (toen dus die Zuidwesterstorm met veel geraas en veel vlaggemast-getik van zich liet horen) was ik blijkbaar de enige in heel 't complex (of toch tenminste in onze 4 secties) die de boel nauwlettend in de gaten hield, want ik vond dat de rest van de Jerommekes allemaal een gat in de nacht aan het maffen waren. Ik kan U zeggen dat ik die nacht behoorlijk bang was, en dat ik zelfs dacht dat één of meerdere vlaggemasten het zouden begeven hebben (die stonden toen abnormaal te "zwiepen" en te "tikken" dat het niet schoon meer was om ervan te liggen slapen!).

Danny C. (het alerte Jerommeke)

05.06.2013 - 22:35:28 Nicole
Je suis allée au Prévent deux fois, en 57 et en 60.
Je garde des souvenirs très tristes de cet endroit.
Quand j'avais 5 ans, ils avaient imaginé de demander aux plus grands de venir aider les plus petits.
On m'avait attribué une fille qui devait s'occuper de moi. Je dormais dans le dortoir des grands. Avez-vous aussi connu des choses difficiles ?

06.06.2013 - 06:32:32 Marc Doigny
Je garde également des souvenirs très tristes de cet endroit.
Etre séparé de ses parents pendant de longs mois. La rudesse des autres enfants, le peu de connaissances en matière d'éducation des moniteurs de l'époque (ils étaient eux-même étudiants), le sport, la kinésie, les piqûres au pavillon médical,...

Et pourtant, c'est le préventorium qui m'a formé à ce qui je suis. Sans lui, je serais resté une mauviette malade, un fils-à-papa ne pouvant pas vivre tout seul,...

08.11.2013 - 16:55:08 hombrouckx ivan
Lees het verslag van Ivan Hombrouckx op deze pagina.

ivanhom@gmail.com

Code à introduire

In te geven kode