Zeepreventorium
Home » La vie au préventorium » Carnaval

Carnaval

Een traditie in het preventorium was de jaarlijkse carnaval in februari en de Sint-Maartenfeest eind van het jaar (en ergens daartussen een fancy fair).

Ik weet niet of Sint-Maarten nu nog gevierd wordt. De “grote put” is in ieder geval te klein geworden voor een vreugdevuur (de begroeing neemt toe).

Le carnaval est une tradition bien établie au prévent, de même que la fête de la Saint-Martin. Je ne sais pas si la Saint-Martin existe toujours. Le grand puits est devenu trop petit pour y faire un feu de bois (il y a mantenant trop de végétation aux alentours).

A quoi reconnait-on un préventorien? A ses baskets, bien sur! Les claquettes en bois étaient aussi très présentes au prévent. Tu pouvais te les acheter dans le petit magasin situé dans la galerie menant vers la salle Triton.

Hoe zie je dat je te maken hebt met een preventoriumpatiënt? Aan zijn baskets, natuurlijk! Houten "claquettes" waren ook in trek. Je kon beide kopen in het klein winkeltje aan de galerij naar de Tritonzaal.

Merkensnobisme bestond er niet in het preventorium; iedereen droeg nagenoeg dezelfde trainingspak. Kinderen met rijke ouders konden zich onderscheiden van de plebs door adidas-sportschoenen te dragen (wat heb je aan rijke ouders als je het niet aan iedereen kan tonen?). Dit model is trouwens opnieuw een hot item in 2006 (en kost meer dan 80 euro in een schoenenwinkel!)

La seule façon de te démarquer du groupe est de porter des adidas au lieu de vulgaires baskets.

Les danses ne m'inspiraient pas, mais la partie la plus interessante de la fête était la cuisson des gaufres. Chaque enfant recevait un livret avec des bons pour manger quelque chose, pour jouer un jeu,... J'échangai bien vite mes bons "jeux" contre des bons "manger".

Dansen kon mij niet boeien, maar de wafelbak des te meer. Iedereen kreeg een reeks bonnen om te eten, om te spelen,... Ik wisselde snel mijn spelbonnen voor etensbonnen!

Hoe heet dat nu alweer, un mât de cocagne in 't nederlands? Ik maakte een grote bocht om niet op de mast te moeten klimmen.
Wat ook vreselijk in trek was, was de glibberige houten plank dat je moest beklimmen. Leek het je te lukken, dan kon de pappie van dienst alsnog de plank heen- en weer laten schommelen...

Le mât de cocagne, très peu pour moi! La planche savonnée n'avait pas non plus mes faveurs, je faisais un détour pour ne pas être appellé par un pappie un peu trop zèlé.

Que dire encore du carnaval? Que c'était une occasion bénie pour les pappies transformistes de porter des vêtements de femme sans trop se faire remarquer. On avait de tout dans les pappies, et au moins on les voyait venir de loin, surtout s'ils portaient en plus la barbe!

Pappies had je in alle soorten en maten. Een carnavalfeest is een gedroomde gelegenheid om in vrouwekleren rond te lopen zonder al te veel op te vallen (al droeg je een baard).

Beste Marc,

Kan het zijn dat de zwart-wit fotos van de st Maartensfeesten dateren van 1972 of later en niet van 1970? Ik denk pappies en mammies te herkennen die er in 1970 nog niet bij konden zijn.

Grtjs

(pappie) willy desmet.

Ps ik heb het nog steeds moeilijk met de naam pappie, en dat na al die jaren.

De datum stond op de omslag waarin de foto's lagen.

Code à introduire

In te geven kode