D'autres photos des années 70 sont visibles sur la page équivalente en français.

Winnaars cross in Bredene 1967 Sinterklaas komt ook op bezoek in het Zeepreventorium Voorstelling aan het amphitheater

Un texte français équivalent se trouve sur la page consacrée aux années 70. Les deux textes sont similaires mais différents.

Wanneer heeft iemand de neiging terug te blikken naar de gouden jaren van zijn jeugd? Wanneer je merkt dat je eigenlijk niets van je leven gemaakt hebt en dat geen enkele van je jongensdromen uitgekomen is? Gerrit Vonck zei dat ik komiek had kunnen worden. Zelfs dat is het niet geworden.

Het zeewaterzwembad

La piscine “Gilbert Bécaud”

Ik merk dat ik regelmatig naar de muziek uit die tijd luister. Het was de begintijd van de eerste in stereofonie opgenomen langspeelplaten. Om de beperkingen van de platenspelers van toen te omzeilen (slechte kanaalscheiding) werd het stereo-effekt extra benadrukt. Als je deze opnames tegenwoordig beluistert op een CD met een kanaalscheiding van 80dB, dan bekom je het typische "ping-pong stereo"-effekt.

Waren de jaren '70 moeilijkere tijden? Waren de kinderen minder gelukkig? Dat is een complexe vraag waarop ik niet direkt een antwoord kan geven. Bepaalde zaken keren bij iedere generatie terug: ik werd òòk bij mijn grootouders gedumpt zodat mijn ouders nog wat van het leven konden profiteren (later zullen ze alle tijd hebben want vanaf m'n 7 jaar zat ik altijd ergens in een instelling: een zomerkamp, dan de Familia, het zeepreventorium en uiteindelijk een internaat in Oostende). Wat ook niet veranderd is ten opzichte van de jaren 70 is dat men toen al klaagde over de "permissieve maatschappij" en de verloedering van de stadskernen. Sla maar een krant uit 1969 open!

Wat me wel opvalt is dat de kinderen heelwat sportiever waren: sport twee keer per week, zwemmen in het zeewaterzwembad, talrijke spelen in de duinen. De eerste foto is genomen na een cross in Bredene, waar de kinderen van het Zeepreventorium blijkbaar met alle prijzen gingen lopen (en dan keerden ze terug voor de foto).

De oudste groepen werden ook ingezet in allerlei projecten, zoals de renovatie van het opvangcentrum "De Bolle" Talrijke gebouwen werden in de duinen van het zeepreventorium neergezet door de adolescenten. Er bestaat een mooie administratieve term voor dergelijke construkties: zonevreemde gebouwen.

De serre

Maar verder hadden wij een redelijk normale leven. Sinterklaas kwam ook op bezoek in het zeepreventorium, en in vergelijking met gewone kinderen hadden we een gelukkig leven. Welke school had een hoeve, een fort in de duinen (op de "nieuwe terreinen"), kussenklassen met kleine groepen en gepersonaliseerd onderwijs, een serre?
Het zeepreventorium was misschien wel een vreemde instelling, maar eenmaal dat je je aangepast had viel het leven mee. Een militaire opvoeding was in die tijd gewoon: in vergelijking met het Zeepreventorium was de familia een echte legercaserne.

Tegenwoordig blijven de kinderen maar een paar maanden. Voor zowel de kinderen als de opvoeders is dit veel meer stresserend. Als je eenmaal aangepast bent aan het leven in het zeepreventorium moet je al terug naar huis. Er is niet zo'n emotionele band tussen de kinderen (van toen) en hun zeepreventorium.

In de jaren '70 was er heelwat meer mogelijk: feestzalen werden in de duinen neergezet zonder bouwvergunning, vuren werden aangestoken op het strand of in de grote put (tegenwoordig totaal uit den boze, en niet enkel omdat de grote put zo klein geworden is), en je kon over de koninklijke baan aan 200 per uur razen zonder dat je rijbewijs ingetrokken werd.

Men vertrouwde meer op de mensen en niet op de instellingen. Als er tegenwoordig iets verkeerd loopt, dan gaat men naar de vakbond, naar een politieker of naar de rechter. Vroeger werden de problemen tussen de mensen onderling opgelost. Men leefde meer tussen de mensen. Nu zit iedereen voor z'n tv. Mensen komen pas op straat als de elektriciteit uitgevallen is.

Een voorbeeld van hetgeen mogelijk was in de jaren 60 en 70 was de bouw van het zwembad, betaald door optredens van grote artisten. Het zwembad, dat meer dan 30 jaar gebruikt werd, moest plots gesloten worden omdat het niet meer aan de wettelijke bepalingen voldeed.

Het amphitheater achter het medisch paviljoen werd soms gebruikt voor feesten en voorstellingen. Deze foto's dateren van 1963 en het aantal bruikbare feestzalen was toen beperkt: geen allergia, geen hierdoenzenikx, geen funny girl, geen tritonzaal, geen zeewinde (de hoeve), zelfs het gebouw van de prevent print bestond toen nog niet. Waren we minder gelukkig omdat wij geen feestzaal hadden? Neen, we gebruikten een andere plaats om te feesten.

Tegenwoordig bestaat het amphitheater nog steeds, maar het wordt zeker niet meer gebruikt.

Laatste foto: dag van de anciens, één jaar voordat het medisch paviljoen afgebroken werd.