Franck Pourcel
Un des bienfaiteurs du préventorium
Zeepreventorium
Home » Bekende mensen » Franck Pourcel
Franck Pourcel était in des bienfaiteurs du préventorium marin. Les nouvelles classes ont reçu son nom (on y a placé l'école primaire néerlandpphone).

Franck Pouircel was een van de talrijke weldoeners van het Zeepreventorium. De nieuwe schoolklassen zijn naar hem genoemd. Het lager onderwijs wers er in ondergebracht.

Franck Pourcel

22.11.2010 - 20:23:31 frans callenaere
Kan er mij iemand bevestigen of de dame op de eerste foto links met de zwarte jurk mevrouw Alexander is ? Indien dit zo is dan is dit een van de weinige foto's die er te vinden zijn waar zij samen met haar man op staat.

26.07.2015 - 23:37:35 Jean-Pierre Dubois /Science Press vzw
De zwartharige dame op de eerste foto en aan de linkerhand van dr Fernand Alexander? Zij was wel degelijk zijn echtgenote. Dat weet ik door een betrouwbare bron en een opmerking in een e-mail die ik recent ontving.

Aanwezige persoonlijkheden

Franck Pourcel était un chef d'orchestre très connu dans les années 1960-1970. Il était donc évident qu'il soit "utilisé" pour l'ouverture de la nouvelle école, tout comme Gilbert Bécaud, Annie Cordy et tant d'autres ont été mis à contribution. La première photo est prise à l'extrémité du batiment principal. On reconnait Fernand Alexander, Raveschot et Paul 't Felt.

La seconde et troisième photos sont prises dans les batiments mêmes de l'école. Le professeur Alexander est tout à l'aise assis sur un coussin (on le verra sur de nombreuses photos assis en tailleur), ce qui n'est manifestement pas le cas pour Franck Pourcel.


Franck Pourcel was een zeer bekende orkestleider in de franstalige landen in de jaren 1960-1970. Hij maakte de klassieke muziek opnieuw populair door de meest bekende muziekstukken van een aantal componisten samen te voegen op een LP, het equivalent van "muziek voor miljoenen". Het is dan ook bijna vanzelfsprekend dat hij gebruikt werd om de nieuwe schoolgebouwen in te huldigen. De eerste foto is genomen op het einde van het hoofdgebouw, je ziet Fernand Alexander, Raveschot en Paul 't Felt.

Op de twee volgende foto's zitten we in het schoolgebouw. Alexander heeft geen moeite om in kleermakerszit op een kussen plaats te nemen (je zal hem op foto's uit die tijd vaak in deze positie aantreffen), maar Franck Pourcel heeft duidelijk meer moeite.

Dan doen we een uitstap naar het strand voor een groepsfoto. In die tijd was het strand nog niet afgegraven door de zee en er was er nog geen hellend vlak gebouwd. De foto hieronder is in de tunnel genomen. Rechts zie je een koker waarin de waterleiding voor het zwembad loopt. De kinderen dragen de typisch schoenen van het preventorium: "les baskets", goedkope zwarte stoffen sportschoenen met rubberen boord, "les claquettes", de houten orthopedische pantoffels voor binnen, "les bottes", de rubberen laarzen en uiteindelijk "pieds nu", blootvoets.

Dan volgt een wandeling rond de gebouwen. Het nieuwe deel van de school is goed zichtbaar rechts in beeld. Het draagt trouwens de naam van Franck Pourcel, maar de officiele benaming is 't Zeegat (voor het lager onderwijs) en het Zeelyceum; de vlamingen hebben blijkbaar moeite om de naam van een franstalige aan een nederlandstalige school te geven.

Puis nous allons à la plage, destination obligatoire pour chaque visiteur. La mer n'avait pas encore attaqué les dunes et la plage et le plan incliné n'existait pas encore. La photo ci-dessus est prise dans le tunnel. A droite, le tuyau ammenant l'eau de mer à la piscine est cimenté. Les enfants portent les souliers typiques du prévent: les baskets, des souliers de sport bon marché en toile noire, les claquettes en bois pour l'intérieur et les bottes en caoutchouc, et même pieds nus. On dirait qu'ils ont fait exprès pour la photo!

Puis une visite autour du batiment; la nouvelle école est bien visible à droite. L'école porte le nom de Franck Pourcel (de même que la piscine portait le nom de Gilbert Bécaud), mais la dénomination officiele est 't Zeegat (l'enseigenment primaire) et le Zeelyceum (le secondaire).

De cette époque date aussi "hierdoenzeniks" (y foutent rien ici), l'école d'art située dans les dunes (construite sans aucun permis —on n'était pas très regardant à l'époque). Une dixaine d'années plus tard, cette expérience se terminera en eau de boudin, les murs servant pendant un certain temps de murs de la contestation (ou tout le monde était invité à écrire tout ce qui ne fonctionnait pas bien au prévent), puis le batiment a été laissé à l'abandon car il manquait d'imploser sous la pression des dunes. Une situation extrèmement dangeureuse; les batisseurs n'avaient pas pris en compte que les dunes se déplacent d'elles mêmes, poussées par le vent. Déjà lors de mon séjour, un mur d'enceinte avait été construit sur le flanc nord du batiment pour absorber la pression des dunes en mouvement.

Sur les deux photos ci-dessous, tu verras à l'arrière plan Pierrot, alias Pierre Wilbroodt qui filmait tous les évènements significatifs du prévent. Il n'a même pas enlevé son paletot blanc de radiologue.


We zijn onderweg naar "hierdoenzenikx", de kunstklassen in de duinen. Dit experiment zal 10 jaar later afgeblazen worden, omdat het gebouw te gevaarlijk werd. De duinen zijn een levend organisme, een beetje te vergelijken met een zeegolf. Door de druk van het zand dreigde het hele gebouw te imploderen. Het gebouw dat zonder bouwvergunning werd neergezet werd pas eind jaren '90 afgebroken. Voor het zover was werden de muren een tijdje als contestatiemuur gebruikt, waar iedereen kon schrijven wat er in het prevent scheelde. In mijn tijd werd al geprobeerd het gebouw te redden door de constructie van een buitenmuur (aan de kant van de zee) dat de druk van de duinen moest opvangen.

Op de foto hierboven en hieronder zie je Pierrot, alias Pierre Wilbroodt die alles wat er in het prevntorium gebeurde filmde. Hij was zelfs vergeten zijn witte stofjas van radioloog uit te doen.

Franck Pourcel verbreekt de "zegels" van het nieuw gebouw, onder de persbelangstelling. Pierrot is eveneens aan het filmen. Op de achtergrond het medisch paviljoen, dat nu ook al niet meer bestaat.


Franck Pourcel brise les scellés, suivi en cela par toute la presse. Pierrot filme. A l'arrière plan, le pavillon médical qui n'existe plus non plus.

L'école dans les dunes était un très beau batiment avec un sol carrelé et une vue panoramique incroyable sur les terrains du préventorium. Cette série de photos a é prise avant la réalisation de la cascade et de la mare en contrebas. Ce jeu d'eau a également été rasé. C'est domage que le batiment n'a été utilisé que si peu de temps! De mon temps, les cours de dessin (secondaire inférieur) se donnaient déjà dans un autre batiment situé à l'est de la ferme (l'allergia, qui existe toujours).

Il y avait aussi une sorte de diaporama. Quelques images éclairées par derrière, nous trouvions cela fantastique. Il suffisait de peu pour contenter un enfant!


Het gebouw was zeer mooi afgewerkt met vloertegels en de ligging midden in de duinen gaf een panoramisch zicht op de terreinen van het zeepreventorium. Deze fotoreeks is genomen vòòr de bouw van de waterval en vijver onderaan. Het is spijtig dat het gebouw niet langer werd gebruikt. Voor mijn tekenonderwijs in het lager middelbaar ging ik al naar een minder opvallend lokaal dat ten oosten van de hoeve gelegen was (de allergia, dat nog steeds bestaat).

Er was ook een soort diaporama, een paar foto's werden van achter verlicht en wij vonden het fantastisch. Een kinderhand was gauw gevuld (vooral in deze jaren!).

Een zicht op het binnenplein van Hierdoenzeniks. Let op de prachtige vloer en de muurtekeningen. Let niet op de toiletten die al in het eerste gebruiksjaar verstopt geraakten en nooit meer werden gebruikt (nog een geluk dat de toiletten op het binnenplein opgesteld werden).


Une vue de la place intérieure de Hierdoenzeniks. Remarque le sol carrelé et les dessins au murs. Ne fais pas attention aux toilettes qui se bouchèrent dès la première année de service et ne furent jamais réparées de manière adéquate (une chance que les toilettes étaient placées dans la cour).

En we sluiten af met een glaasje in het bar. Toen hingen er nog boomschors aan de muren en waren er metalen golfplaten aan het plafond bevestigd (om de zee te voorstellen). Franck Pourcel tekent het gastenboek en ontvangt een medaille.

Et nous terminons par un verre au bar. A cette époque, les murs étaient encore recouverts d'écorces d'arbres et le plafond était garni de panneaux ondulés sensés représenter la mer. Franck Pourcel signe le livre d'or et reçoit une médaille.

22.07.2015 - 16:28:05 Francoise Pourcel
Je viens de prendre connaissance de cet article. Je suis la fille de Franck Pourcel. J'ai toujours la médaille qui avait été offerte a mon pere. Est ce que cette école existe toujours, et porte t elle toujours le nom de mon pere? Si quelqu'un pouvait me renseigner! Merci
Francoise Pourcel
francoise@franckpourcel.com

Bonjour Françoise,

L'école existe toujours mais elle ne porte plus vraiment son nom. Seuls les plus anciens s'en souviennent encore. Elle est utilisée par les enfants du secondaire néerlandophone (12-18 ans).

Par contre les batiments dans les dunes (les classes de dessin) ont été détruits dans les années 1990.

Ci-dessous:
recto-verso de la médaille offerte par Fernand Alexander à Franck Pourcel, on lit bien la date: 22-7-69 (photo offerte par Françoise Pourcel).

Le verso est l'emblème de “Jeugdzorg”, une des asbl du préventorium. La gravure a été réalisée par le préventorium même, l'original de Jeugdzorg (à partir duquel le logo officiel de l'asbl a été réalisé) se trouve ici.


Hieronder:
recto-verso van de medaille die door F. Alexander aan Frank Pourcel geschonken werd. De datum is goed leesbaar: 22-7-69 (foto's geschonken door Françoise Pourcel).

Op de achterkant het beeld van “Jeugdzorg”, één van de vzw's van het Zeepreventorium. Dit beeld werd door het zeepreventorium zelf ontworpen (het origineel beeld van Jeugdzorg is hier te vinden).

Discours bij de opening, zowel in het nederlands als in het frans voor Franck Pourcel, met een allusie op de "Pages Célèbres", het franse tegenhanger van "muziek voor miljoenen".

Code à introduire

In te geven kode