La dernière série de grands travaux que le prévent a réalisé se situe en 1969 avec la construction de l'école néerlandophone et de hierdoenzenikx, les classes d'art dans le dunes. Il faudra attendre 2006 pour que le prévent se remette à l'ouvrage.
De laatste groten werken dateren van 1969 met de bouw van de Franck Pourcel-klassen en hierdoenzenikx, de kunstklassen in de duinen. Pas in 2006 wordt er opnieuw gebouwd. |
Bouwwerken
De tritonzaal - La salle TritonDe Tritonzaal diende eerst als vervanging van de feesttent die voor de gebouwen opgesteld werd bij de Sprookjesnachten. De Tritonzaal werd in 1965 opgericht (Gilbert Bécaud heeft er als eerste een concert gegeven), maar had geen technische ruimte om materiaal op te slaan. Loges voor de artisten waren ook onbestaande. Het is pas eind jaren '60 dat deze stukken bijgebouwd werden. De Tritonzaal had een projectiezaal voor het vertonen van films.
De Franck Pourcel klassen - L'école flamandeLes francophones avait leurs classes au premier étage, au dessus du réfectoire des pappies et mammies (et donc sous la chapelle (qui devint plus tard la salle de gym Windekind). Ces classes ont déménagé plus tard vers le pavillon médical. Het nederlandstalig onderwijs in het zeepreventorium bestaat uit 't Zeegat (lager onderwijs) en het Zeelyceum. In 1969 werden de schoolgebouwen uitgebreid. Voordien waren de klassen in de oude infirmerie en gedeeltelijk in het medisch paviljoen gelegen.Het is nog goed te zien aan het oudste deel van de school dat het een infirmerie was: bepaalde lokalen zijn veel te groot en de vorm is niet aangepast om les te geven (het waren de slaapzalen van de infirmerie). De franstaligen moesten het stellen met een paar klassen boven de refter van de pappies en mammies en onder de kerk (later sportzaal Windekind). De klassen zijn later naar het medisch paviljoen verhuisd.
Ouverture des nouveaux batiments par Franck Pourcel.
HierdoenzenikxHierdoenzeniks was een heel mooi gebouw, prachtig gelegen midden in de duinen, bedoeld voor het kunstonderwijs. Helaas, na minder dan tien jaar werd het levensgevaarlijk het gebouw te betreden; het kon op ieder moment imploderen onder de druk van het stuifzand. Er werd wel een bijkomende buitenmuur gebouwd, maar dit bleek niet afdoende om de veiligheid van de kinderen te garanderen. De enige 100% veilige oplossing was uiteindelijk het gebouw volledig af te breken. Zoals vaker in de jaren '70 werd het gebouw opgericht zonder geldige bouwvergunning. Daarbij was het gebouw gelegen in het duinengebied, waar nooit gebouwd màg worden.
|
Code à introduire In te geven kode |
---|