Gastenboekbijdragen
Contributions au livre d'or
Zeepreventorium
| | |
|---|---|
|
| |
| | |
Oktober 2006
| 02.10.2006 - 23:54:28 | JPD | Mijn afkorting is geen schuilnaam. Vrienden en professionele relaties noemen mij al lang 'jpd' en eerder schreef ik al dat ik voluit Jean-Pierre Dubois heet. Ik stel voor niet te scherp te zijn voor iemands ontboezemingen. Er is toch geen kwade wil of bijbedoeling mee gemoeid. Ik begrijp dat iedereen op zijn of haar eigen manier omgaat met herinneringen die weer heel levendig worden aangewakkerd na het bekijken van oude foto's en het lezen van oude verhalen. Het lijkt me echter niet fijn daar te vergaande conclusies over de eigen persoon en eventuele problemen aan te verbinden. Een van de fijne kenmerken die ik me van de tijd in het ZPM herinner is dat niemand zat te peuteren in iemands persoonlijk verhaal. We waren er samen, hadden daar - net als in om het even welke andere groep met mensen - niet zelf voor gekozen maar konden er toch het beste van maken als we maar redelijk bleven en de moeilijkere momenten de baas konden dankzij de vele fijnere ogenblikken en gebeurtenissen. Misschien klinken mijn woorden belerend, maar zou het niet fijner zijn om daar ook hier - na al die jaren - rekening mee te houden en op een volwassen manier lief te blijven voor mekaar. Destijds waren we heus ook niet beste maatjes met jan en alleman in het ZPM, maar er was plaats genoeg om wie ons wat minder goed lag wat te ontzien of niet in de weg te lopen. Kortom, kijk naar de fijne verhalen, anekdotes, foto's en 'sotternijen' (want die zijn er ook) en houdt het goede vast en relativeer wat minder leek. Een feit is dat mensen hun herinneringen altijd in de actuele tijd 'herschrijven' en dat zegt daardoor meer over het actuele belang dat ze aan hun verleden hechten dan aan dat verleden op zich. Dat zijn relativeerbare feiten. Wat blijft is dat internet een medium kan zijn dat mensen rond een bepaald doel of onderwerp samenbrengt. De samensteller van deze webstek en de mensen die hem gebruiken (ik bedoel de webstek) verdienen alle lof voor hun vriendschappelijkheid, hun wederzijdse interesse naar een gemeenschappelijk beleefde kindertijd. Persoonlijk vind ik het beeldmateriaal en de vele overige archiefstukken uit het ZPM erg belangrijk materiaal met een grote culturele en sociale waarde. Om veel redenen. Iedereen mag er de zijne of de hare aan toevoegen. Een groet en nog veel plezier in en om deze webstek! | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 05.10.2006 - 02:59:38 | JPD - onderweg in het ZPM | Mensen hebben iets met gebouwen. Jean-Pierre Dubois Deze zeer mooie tekst verdient een aparte pagina. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 10.10.2006 - 15:17:29 | virginie | alors moi jy suis aller en 2004 2005 pour ainssi dire c'était la meilleurs année de ma vie franchement la bas que des délires yen a de trop pour tous les dire voila mon adresse snoopy59100@hotmail.com et pour ceux qui le souhaite une amie a moi a fait un skyblog le voici http://zeepreventorium.skyblog.com allez ciao | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 11.10.2006 - 22:11:12 | Alann | Aan Greet Ceupens, Per ongeluk via google kwam ik tercht op jouw boodschap in het gastenboek. Mijn email is saweedi@yahoo.com groet Alann vanuit Peru waar ik woon | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 14.10.2006 - 01:55:04 | alann De Vuyst |
Het is ongelofelijk wat een geheugen zoal allemaal oproept. Namen bijvoorbeeld van de copains waar ik bijhoorde in 1974. Bart Sels, Patrick Piepers, Koen De Ruyver? Francis Abs, Johan Stuer. Eric Stroobants (zou ik graag nog eens willen ontmoeten). Alain Nuyt (franstalig) Een Congolese jongen..hoe heette hij? Duitse jongens op eenamlige vakantie in de vakantie maanden. Otto Tietbohl, bv. Ik heb honderden herinneringen en ik kon niet loskomen van het ZPM en zocht het regelmatig op in de weekends om er te overnachten voor een weekend bij een eerte jaars monitor in 1976. Toen ik er ook eindelijk terug keerde voor een maand. De tweede maand werd ik ontslagen omdat men mij vanuit de infirmerie gezien had met een meisje...Greet Ceupens. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 14.10.2006 - 06:50:36 | desmet willy | Alann, Om ook mijn geheugen wat op te frissen: Bedoelde je met Musli de hoofdmonitor Eric Musseley of zijn jongere broer (Rudy denk ik)? Deze laatste was in '72-73 pappie bij de copains of Beach boys. En de naam Stroobandt klinkt mij ook niet onbekend in de oren. Zat die ooit bij de sioux ('72)? | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 14.10.2006 - 14:04:59 | ronald cornelis | Aan Alann, jou naam zegt me veel, ik denk dat wij in dezelfde groep zaten, welkom en hopelijk krijgen we nog veel info van jou. groetjes krijgen we van jou nog veel bruikbare info | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 15.10.2006 - 09:17:09 | Marc Doigny | Met dit bericht wens ik speciaal Edwin Vandenberghe te bedanken. Ik heb een boekje met uitzonderlijke foto's ontvangen; een algemeen zicht van de gebouwen van vòòr de tijd van het lyceum, een zicht van de slaapkamers zonder de scheidingswanden (in onze tijd waren er 4 (of 5) slaapzalen per sektie, in die tijd was er één enorme slaapzaal), een zicht op de keuken met de omvangrijke kookpotten, en nog veel meer. Ik zal zo spoedig mogelijk de foto's op de site zetten! En Edwin Vandenberghe staat vandaag nog op de rommelmakt in de Tritonzaal! Allen daarheen zou ik zeggen; de inkom bedraagt maar 1.5 euro (voor het goede doel) en het zijn de leraars uit onze tijd die aan de deur staan! | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 15.10.2006 - 22:07:37 | alann |
Hoi Willy, (Correctie van ingezonden tekst) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 15.10.2006 - 23:29:01 | Deckers Franky | Beste Alan, Blij van je te horen. Jouw naam komt mij wel bekend voor alsook alle mensen die je opgenoemd hebt. Ik denk dat we samen bij de Copains hebben gezeten. Voor de rest ben jij voor mij nog wat vaag. (sorry voor die uitdrukking) Maar wat wil je; Op 6 jaar tijd zijn er zoveel mensen die komen en gaan, en het is al zo lang geleden.. Na diep graafwerk in mijn grijze massa, ben ik inderdaad " Angeline de blonde sexmachine " tegengekomen. Ik zal die hit van toen wel dikwijls gezongen hebben. (mezelf kennende; de clown uithangen enzo) Ik weet ook nog toen die duitsers kwamen, vooral omdat het eten toen extra lekker was. By the way, ik ben van Boechout tussen Lier en Mortsel. Tot nog eens! | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 17.10.2006 - 21:00:20 | Greet Ceuppens | Aan Alan Alan, Ik ben ongelooflijk blij je op de site terug te vinden. Blijkbaar komen er bij jou ook een heleboel herinneringen naar boven. Het was nogal een tijd, hé! Groetjes | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 17.10.2006 - 21:43:02 | Alann | Waarom is het zo moeilijk om een email adres na te laten...hebben jullie zoveel drempelvrees of te veel privacy drempels? Het mijne is saweedi@yahoo.com groet Alann | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 17.10.2006 - 21:59:30 | Alann | Hoe zit dat met Alexander? Iemand een antwoord, de geruchten waren dat hij zelfmoord pleegde omdat er een pedofiel schandaal dreigde los te breken over het ZPM waarin hij betrokken was. Ook over de watchman die bij de uitgang/ingang zat hoorde ik dat hij ontslagen was om pedofiele interesses of handtastelijkheden? | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 17.10.2006 - 22:14:55 | J.P. Dubois | Ik stel voor hier geen discussies of roddels te lanceren, zoals over dokter F. Alexander en derden, die geen verweer hebben tegen dergelijke opmerkingen. Het is geen taboe-onderwerp maar als prille maar al jaren actieve journalist was ik al van in 1979 - begin 1980 op de hoogte van bepaalde verdachtmakingen en ander rumoer onder gewezen en toenmalige studenten van het HISS bij het Zeepreventorium. In ons rechtsbestel houdt rechtsvervolging en een mogelijke verdediging of een verweer tegen aantijgingen, aanklachten, vermoedens, roddels of hoe u het ook noemen wilt... op als de mogelijke geïntimeerde of rechtshorige niet meer leeft. Iedereen zal wel opmerkingen of herinneringen hebben aan dokter Alexander en zijn decennialange bestuur in het Zeepreventorium - astmacentrum. Laten we misschien menselijk en mild zijn en beseffen dat een overledene en zijn nabestaanden geen verweer hebben tegen wat hier harder en kwetsender klinkt dan in een privé gesprek. Dit is geen zelfcensuur... maar als wetenschapsjournalist koos ik in 1980, op 21-jarige leeftijd, al voor journalistiek waarbij discussie en eventueel meningsverschil mogelijk en constructief zijn. De eerste voorwaarde om hier controversieel te herinneren aan dokter Alexander is niet meer te verwezenlijken: hij leeft niet meer... en menselijkheidshalve is het beter en zelfs eerlijker geen oude roddels op te rakelen. Niettemin is deze webstek door de aard en de inhoud van mensen en dingen die hen (nog) bezig houden... een sociaal fenomeen over een opmerkelijke, zelfs nog altijd buitengewoon gebleven instelling en de verzorgenden en verzorgden gedurende al de besproken en geïllustreerde decennia. Ongetwijfeld hadden de personeelsleden van hoog tot laag veel kwaliteiten en niets menselijks was of is hen vreemd, om het maar zo te zeggen. Is dit een antwoord op de jongste vraag? | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 17.10.2006 - 23:10:59 | Alann | ik was nummer 358, nu komt het weer glasheldeer in me op... | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 18.10.2006 - 00:35:26 | Alann (aan Greet) | Jij had lang krullend donker haar, niet? Jij speelde graag met die pappie die net weg moest toen ik pas in het Zpm aankwam dat was de maand juli. Herinner jij nog zijn naam? waarom dacht ik dat jij Aertselaar als familienaam was...was er nog een andere Frankie die zo heette? Ja Greet, het waren tijden, maar niet alles rooskleurig toen voor mij.
Ik ben nu al 15 jaar lang een nomade, een zwervend kunstenaar in de leer bij shamanen in Zuid Amerika. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 20.10.2006 - 07:14:50 | claquettes | Op veel oude foto's dragen kinderen en personeel houten sandalen. Weet iemand wat voor merk die waren of waar ze verkocht werden? annemiewang@yahoo.com | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 20.10.2006 - 08:30:57 | Marc | Vanaf heden kan je een tekst bijplaatsen op iedere pagina (en niet enkel op dit gastenboek). Daarmee kan je reageren op de teksten op de pagina zelf; mijn bedoeling is altijd geweest dat jullie eveneens teksten kunnen aanbieden. Foto's worden gewoon per mail verstuurd. Je kan met deze funktie spelen op de testpagina. Je kan ook vragen dat je een mailbericht krijgt bij iedere aanvulling in het gastenboek. Je email adres wordt natuurlijk niet verder gebruikt!
Il est possible d'ajouter un texte à toutes les pages du site (et pas seulement dans ce livre d'or). Il est ainsi possible de réagir aux textes sur toutes les pages. Le but du site a toujours été la collaboration et l'échange d'informations avec les visiteurs. Les photos doivent être envoyées par mail. Tu peux essayer cette fonction sur la page de test. N'oublies pas que tu peux demander de recevoir un message à chaque publication dans le livre d'or. Ton adresse n'est évidemment pas utilisée pour d'autres fonctions! | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 20.10.2006 - 22:20:11 | HUBERT | BONSOIR voila moi c'est barbara j'ai fais un sejour en 1987.1989 je n'aie que de bons souvenirs surtout que c'est la que j'ai connu mon amour william gudin voici mon adresse msn bidou274@hotmail.com | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 23.10.2006 - 22:46:47 | Jean Pierre Dubois | "Tijdsbeelden ZPM 2006" is intussen een documentaire op dvd. Ik filmde met een bijzonder enthousiaste (voluntaristische, zegden ze vroeger voor / na mei '68) Francis Asaert. Wellicht is deze professioneel gedraaide getuigenis niet enkel interessant voor de kwajongen van destijds, die deze toenmalige hoofdopvoeder en organisator van takkenbosacties "Pappie Takkenbos" dierf te noemen?...
Tijdens die zonnige herfstzomerdag 20 september 2006 filmden we ook een laatste bezoek in het droge zeewaterbad. Deze film bevat dus heel wat humor, getuigenissen uit de eerste hand en van een goede, levendige verteller... maar ook de onvermijdelijke nostalgie van iemand die daar veel heeft meebeleefd. Dertig jaar na mijn eerste plannen om ooit in en om het ZPM een film te maken over mensen en dingen die er voorbijgingen... draaide ik er dan toch. Geheel toevallig en voor beperkte verspreiding, zoals beloofd. Maar niettemin wellicht iets dat velen kan boeien... In december 2006 draai ik wellicht een bezoek met een natuurgids in het huidige natuurreservaat "De Kijkuit", 8 ha unieke duinnatuur naast het terrein van het Zeepreventorium (waar ook veel groeit en bloeit). Gegroet.
Jean-Pierre Dubois | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 27.10.2006 - 23:35:49 | Jean-Pierre Dubois | Omwille van werk in uitvoering herbeluisterde ik mijn laatste gesprek met Jean Chevaillier, tot in 2005 de gekende hoofdkinesist in het Medisch Paviljoen van het Zeepreventorium. Hij vertelde hoe hij in 1962 in zijn laatste opleidingsjaar, voor zes maanden 'stage' naar de instelling mocht komen. Normaal duurde een 'stage' drie maanden. Dat het Zeepreventorium hem daarna heel graag wou houden, blijkt uit de opmerkingen die hij letterlijk te horen kreeg van de toenmalige hoofdarts, dokter F. Alexander: "We willen je graag houden maar we kunnen je niet betalen". Uiteindelijk zou Jean Chevaillier meteen een volledig jaar als onbezoldigde werknemer werken. Hij maakte er meteen zijn belangrijk afstudeerproject met een onderzoek over 'mobiliserende gymnastiek'. Het was de tijd dat ze in het ZPM ook al veel contacten hadden met binnen- en buitenlandse wetenschappers. Een heel bevlogen maar merkwaardige start van een loopbaan ten dienste van een ontelbaar aantal kinderen van het prevent dus. Wanneer het past zal ik dat interview eens uitschrijven. Toch nog dit. Ook in die tijd was het Zeepreventorium blijkbaar gesteld op goede en intensieve contacten met het thuisfront van de opgenomen jonge patiënten. Wie beeldt zich de vreugde van de ouders uit die tijd in toen ze bij hun ochtendpost een brief van dokter Alexander en zijn stafleden vonden, met het fotografische bewijs dat hun kind daar in Klemskerke (nu: De Haan) leerde bewegen en sporten? Inderdaad, Jean Chevaillier vertelde mij die merkwaardige anekdote: wanneer een patiënt na de start van de kinesitherapie een eerste keer kon sporten, vereeuwigde een fotograaf dat heuglijk moment en kregen de ouders die foto... Ik wist dat niet, terwijl ik toch al 34 jaar onafgebroken in contact bleef met het ZPM. De vraag is wie dit gebruik heeft gekend of wie nog van die foto's heeft gezien? Het begon in de vroege jaren zestig. Is iedereen hier ingedut? Ik ben benieuwd... Wie nog? | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 28.10.2006 - 03:59:12 | Alann De Vuyst | De laatste dagen heb ik me zitten pijnigen om nog meer namen te vinden van de Copains periode '73-74 en mijn klas in het Zeelyceum met Van den Brande, en hoe heette onze lerares godsdients en die van dactylo ook weer? Mijnheer Somers die vreesde ik een beetje, altij dzo streng en vooral hij wilde ons na het rennen. altijd op zijn rug kraken. Goed, hier mijn klas van wat ik herinner: Pieter Van Cauwenberghe, Rik Van den Bussche (allebei West-Vlaming) net als Pieter denk ik, Patrick Piepers (was een ettertje)Mark Van Moerkerke de jongen die me op mijn eerste dag al metten liet weten dat ik zou gedoopt worden zoals iedereen en die wel vaker een omslag in beddelakens maakte die dan nat gemaakt was, en een Koen De Ruyver en Linda Deglas (later vriendinnetje met Piepers en Henk, maar eerst met mij geprobeerd. Het was voor mij een keuze maken tussen Linda en Françoise, ik talmde zolang dat ze me allebei lieten vallen. Er zijn gezichten en ik kan er geen naam op plakken. In mijn slaapzaal (de 2de bij de deur), was dat Louis Van Droogenbroek, een Frank van dertien die uit Gent kwam, Francis Abs, Rudi Volckaert, Johan Stuer, een krullebol en guitig ventje Daniel genaamd. Roland Klein en Alain Nuyt, Walen of Brusselaars fransprekend,uit Grimbergen (13 jaar), een zekere Jackie (franstalige ook). De jongen uit Congo zaal 3 was Ricoberto, een Marnix uit Lokeren ook en een van een zekere Geert? Van Niewenhoven of Nieuwenhuize uit Brugge ook. Nog een Duitse jongen die Volker Bö heette en altijd samen was met zijn vriend Karl Otto Von TiethBöhl met wie ik nog correspondeerde. De slaapzaal van Piepers en Frankie als ik me niet herinner was daar een zeker leider van de zaal die men moest vresen, als ik me niet vergis heette hij Gaillard of zo en een Marokkaanse jongen met caramel kleurige haar en huid die Jamal heette. Zij hebben ooit een klien schandaal veroorzaakt bij de Sioux op nachtbezoek te gaan en ( een vreemde chautage vond toen plaats) in de nacht waarvoor de 4 zalen van de copains door Hoofdopvoeder Musli werden gestraft..collectief...moesten we door de regen in de duinen rennen in de vroege ochten. Ik zal het nooit vergeten en als jullie willen weten kan ik nog vertellen wat ze hadden uitgespookt ook. Kunnen jullie geen foto's van juliiezelf o van deze jongens op het net zetten zodat ik ze kan identificiëren? Derdejaars opvoeders: Stefan (A'pen), Monne(Brugge of Oostende), André Robijns (Niewerkerken, Pol die een week na mijn aankomst wegging en van wie ik gedroomd had dar hij terug zou komen, Dirk (Eelen?) uit Lede? Eerstejaars: Toon, Ho Van Drieesche (Lokeren), Herman, Walter en eentje met een gçsikje die door Johan Stuer gietebaardje werd genoemd. Ik zie geen tweedejaars | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 28.10.2006 - 04:24:45 | Alann De Vuyst | Is praten over intieme sexuele contacten die tussen jongens onderling op de slaapzaal voorkwamen taboe hier, of mag dat hier op tafel gelegd worden? Ik weet dat ik niet de neige was in mijn slaapzaal en ik vraag mij wie daar durft over te praten en wie misschien ook anders geaard is...? | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 28.10.2006 - 16:47:32 | Alann de Vuyst | als het hier niet kan op dit forum waar wel dan? Het is een enige uitlaatklep, waarom moeten sommige souvenirs onderdrukt worden? Ik ben nooit genezen van mijn astma...kende jij Rik De Ketelaere (bruggeling)enFRANK AERTSELAAR? Ik geloof dat hij weggging in september, ik was aangekomen in juli denk ik. Ik weet nog goed, ik kocht het weekblad Kuifje en het was de maand dat het verzet van de Sioux (Lakota) indianen begon in Wounded Knee. Mijn vader zei dat ik naar een sanatorium hign waar ze mijn haar gingen afscheren, het was een streg regime,ik huiverde. Hij heeft nooit erg begrepen hoe belang een huissfeer en vriendschap belangrijk voor me was. IK was een overgevoelig jongetje en dat ben ik nog steeds.Ik ben er wel sterker uitgekomen maar niet genezen, nee. Ik merk hoe levendig mijn wrevel nog heerst tegenover jongens die nu volwassen zijn maar toen bullies waren. Uiteindelijk was het ZPM een gezin voor me geworden, jullie, de jongens waren mijn familie geworden en thuis dat is waar ik niet graag meer was vanwege huiselijk fysiek en psychisch geweld. Dat laatste heeft volgens mij mijn astma weer doen oplaaien, 29.10.2006 - 15:07:35
| Greet | Greet aan Alann | 't Is nog wennen, voor mij,om je voornaam met dubbele n te schrijven. Alann ik waardeer in je mailtje aan mij gericht, je openheid en je oprechtheid. Het was wel even schrikken. Om op je vragen te antwoorden:"neen,ik ben niet getrouwd en heb ook geen kinderen". Ik woon inmiddels 16 jaar samen met Luc. Hij is 'n lieve,speelse man,heel erg gevoelig,zoals ik en spiritueel en kunstzinnig zoals jij. Ik heb dus...niet te klagen. Zo,nu weet je al iets meer. Lieve groetje 29.10.2006 - 16:30:44
| Alann De Vuyst | Greet, | Ik communiceer met jou liever via email, persoonlijker. Dank voor je antwoord en ik gun je al het beste in de wereld. Je was toen een erg lieve meid voor me, maar een gedegen huisvader zijn zat niet in mij, ik ben een avonturiere in de liefde en het leven. de Indianen bij iwe ik woonde in 1989, de Xavantes hebben me opgenomen in hun stam en doopten me Wèrè'è (veel personen in een) en in Bolivia hebben ze me vorig jaar een andere naam gegeven in Quechua: Wayra Inti of Inti Wayra (Zonnewind) 30.10.2006 - 00:21:26
| Jean-Pierre Dubois aan Alann en co | U somt hier hogeschoolstudenten/ZPM-opvoeders op zoals de twee onafscheidelijke Lokeraars bij de Copains in 1973-'74. | Toon Berckmoes is op dit ogenblik directeur van Cultuurnet Vlaanderen in Brussel en Jo Vandriessche werkt voor de openbare radio en hij is de initiatiefnemer - inrichter van een muziekfestival in Brugge. In datzelfde Brugge richtte hij in 1980-'81 de vereniging 'Wegwijzer' op, die in een kwarteeuw uitgroeide tot een begrip bij de vele reizigers en Vlamingen in de wereld. Al wie dat wil kan bij Wegwijzer vzw zijn of haar reiservaringen delen met anderen. Elk jaar pakt deze vzw ook uit met een beurs op de Grote Markt en in het Belfort van de West-Vlaamse hoofdplaats. Zie ook op http://www.wegwijzer.be . De hoofdopvoeder die u - overigens met gevoel voor ironie - 'Musli' noemt, heet Erik Musely, en hij is nog altijd te vinden op de campus van de sociale school, die nu is gefusioneerd met de Hogeschool West-Vlaanderen in Oostende. Nog in juni van 2006 ontmoette ik hem daar toevallig toen ik er kwam om opnames te maken voor mijn film over "Filosoferen met kinderen op school" (een vrij keuzevak in Vlaanderen). 30.10.2006 - 08:52:12
| ronald cornelis | Beste JPD, | Ik denk dat er buiten mezelf nog vele andere anciens graag een copy van uw opnames in het ZPM in hun bezit zouden willen. Kan u voor ons eventueel iets regelen. Uiteraard dragen we graag bij in de kosten. Groetjes Ronald 30.10.2006 - 20:59:59
| Jean-Pierre Dubois | In het najaar van 1972 en in het voorjaar van 1973 maakten leerlingen in de fotoklas van leraar Paul Van Poyer een zogeheten 'portrettengalerij'. Het was al een belevenis te fotograferen met een echte professionele 6 x 6 negatiefcamera maar de magie van het afdrukken vergeet ik nooit. Voor mij was dat niet mijn debuut als fotograaf, want als achtjarige kreeg ik van mijn grootvader een fototoestel met grote rolletjes. Tijdens en kort na de Halfoogstkermis in de toen nog landelijke kanaalgemeente Zelzate (*) mocht ikzelf kiezen wie ik voor mijn piepkleine lens nam. Toen maakte ik een van mijn eerste foto's van mijn zusje. Om haar mooi te portretteren zette ik de nog net geen jaar oude baby tegen de buitenmuur van onze binnenplaats of 'koer'. Daarna was mijn vier jaar jonger broertje aan de beurt. Met hem ensceneerde ik wel vaker kattenkwaad, en voor die tweede foto liet ik poseren alsof hij - op de tippen van zijn tenen staand op de deurdorpel - belletjetrek deed aan de voordeur van het huis van mijn grootouders. Eerder zond ik hem eens met zelf platgeplette kroonkurken van de eerste Fanta in onze straat naar onze buurvrouw... Want Lieske van het - uiteraard piepkleine - snoep- of 'spekken'-winkeltje zou hem daarvoor een bijtklare nieuwe 'Bounty' geven. En ze deed dat dan nog ook, om mij als stoutere oudere broer een lesje te leren. | Lesjes fotografie leren deed onze fotoleraar P.v.P. op onnavolgbare wijze, want zonder meteen het hele doel te verklappen troonde hij ons in enkele sessies mee van personeelslid naar personeelslid. Zo herinner ik mij dat ik zelf behoorlijk wat van die 'anciens' onder het personeel heb ingeblikt voor de eeuwigheid. De memorie is een raar ding. Zo zie ik weer die kokschef staan met zijn pollepels en zijn altijd dampende ketels... of vaten met aardappelen voor een half uitgehongerde kazerne en bakken vol gebraden worsten... Na zijn dagtaak vlamde hij altijd huiswaarts in een rode bolide... Gefotografeerd wou hij wel worden, als het maar zonder complimenten kon... De kunst van onze leraar was dat er altijd slechts één fotograaf in de voorlinie stond terwijl hij de aandacht gaande hielp of... afleidde van de fotograaf, met een kudde vragenstellende tieners. Geamuseerd als ze waren door al die aandacht, had de ene geportretteerde al meer oog en oor voor de vragensteller dan voor de man met de Haselblad. Het ultieme portret van al die geportretteerden hing een seizoen later op naast de deur naar het kabinet van hoofdarts Fernand Alexander. Zelf fotografeerde ik de hoofdverpleegkundige, terwijl ze in de deuropening van een ander medisch kabinet tevoorschijn kwam om een wachtende patiënt naar binnen te wenken of orde te houden op haar terrein. Dokter Raveschot werd geklikt met een rookstok in zijn mondhoeken. Ik herinner mij hem met stompjes sigaren en navente parfums maar het kunnen ook sigaretjes geweest zijn. En dan waren er de ingeblikte leerkrachten, in hun beste poses gevangen op het matglas voor mijn geklik. Ik had toen voortdurend het gevoel dat je moest afdrukken op het goede ogenblik. 'Snapshots' moesten het worden... dacht ik. Onbewogen. Ongekunsteld. Echt zoals ze waren in hun habitat en stijl. Ook dokter Alexander ging er uiteindelijk eens goed voor zitten. Met een delegatie die groter was dan voor de schoolpedagoog, de studieprefecte of de barman(nen), kwamen we die vrijdagnamiddag in het grootste dokterskabinet van het Medisch Paviljoen Josephine Charlotte (zoals hij het in een opgenomen gesprek eventjes zou noemen). De dokter zat al klaar in een strak gesteven witte jas maar die deed hij uit. Toen vond ik wit ook al niets voor een foto, maar wellicht zou ik de scène nog niet geregisseerd hebben totdat ze mij beviel. Het was de tijd van de bevlogen gebaren en de halsdoekjes. Uiteraard plaagde hij de aanwezige leerkrachten, die volgens hem te dik waren en te weinig sport deden... Of die hij soms gelukkig een hand boven het hoofd moest houden. Maar die hij ook prees voor het buitengewone schoolsysteem. Ja, de dokter kon van elke leerling uit die tijd een missionaris maken voor de verspreiding van het heil van de bankjes en de kussens in de klassen. En ik spot er hier niet mee... want één van die leerkrachten zou amper een decennium later zelfs van die kussenklassen op poten zetten in een verre uithoek van India. Voor wie meer daarover wil weten, mag googlen op de trefwoorden 'tamil nadu' maar meer weet ik ook niet meer. Heb ik een fotografisch geheugen? Bestaat zoiets? Wellicht heeft iedereen dat min of meer. Wat ik wel weet is dat die sessies om de toenmalige personeelsleden te fotograferen mij zijn bijgeleven als een mijlpaal in mijn esthetische ontwikkeling en gevoel voor harmonie én het juiste moment om iemand te fotograferen. Dat bewaar ik nog altijd als een heel vers iets. Het lijkt wel de dag van gisteren... De foto's zag ik nog jaren hangen naast dezelfde deur naar dat medisch secretariaat... Maar of die vierkante blokken met zwartwitfoto's nog bestaan is een open vraag. Wie het weet mag het zeggen. Zelf bezit ik slecht de afdruk van één van de foto's, omdat ik die terugkreeg van Agfa Gevaert. Die vroegere fotoreus in Mortsel was niet alleen sterk in werk en gekende producten. Elk jaar lanceerde dat bedrijf ook een fel gewaardeerde fotowedstrijd voor de jeugd. Samen met een oudere Marina Bosmans verwierf ik de 33ste plaats onder de West-Vlaamse deelnemers en ons Zeelyceum kreeg de prijs van de minister van (toen nog) Nationale Opvoeding. We ontvingen de prijzen en een oorkonde op 26 mei 1973 in de stadsschouwburg van Brugge. Na zoveel tijd besef ik daardoor dat onze leraar alvast niet mijn portret van dokter Alexander had ingestuurd als deelname uit het Zeepreventorium. Eigenlijk wisten wij vooraf ook niet dat we deel namen aan deze wedstrijd. Vergelijk het met de missen België die na hun bekroning ook de schuld voor hun deelname in de schoenen schuiven van hun jongere zussen... Ik ken dat. Maar pas na ruim 33 jaar besef ik dat we de foto van dokter Alexander alvast niet hadden meegestuurd, want ik fotografeerde hem immers pas half juni 1973. Ik moet niet erg diep nadenken om dat te weten, want ik bewaar ondermeer een geluidscassette met het vraaggesprek dat leerlingen van hem afnamen terwijl ik intussen in de ronde opening stond van de grote vergadertafel waar hij aan zat te praten... De prijzen van Agfa Gevaert waren teleurstellend na dat fameuze gefotografeer met een heuse Haselblad. Een 'instamatic' met cassettes en een vierkant plastic lensje. Niettemin fotografeerde ik er daar de eerste keer de duinen en het strand voor de tunnel mee. Opnames om eens op te diepen, niet? Want elke foto wordt ooit wel een uniek document. De tweede prijs was een boek dat me meer beviel: "De kapitein" van Jan De Hartog. Nog altijd lezenswaard, en - weet je weet wat - voor mij waren die plastisch beschreven stormscènes op het schip wellicht ook het begin van mijn gedrevenheid om zelf films te maken. Ik schreef op vijftienjarige leeftijd enkele van die scènes uit alsof het instructies voor een eigen film waren. Alles heeft een begin, en niets is ooit voltooid verleden tijd. Dat is wat me bijblijft door deze belevenissen.
Blijkbaar een paar onopgeloste problemen met de chronologie, maar wie maalt daar nu over? 31.10.2006 - 21:37:58
| van helden marie-paule |
|  A tout ceux qui on connus mon frere Paul Van helden entre 1971 et 1972 ,j'aimerais savoir si vous avez garder des photos ou autres souvenir de lui,cela me ferais plaisir que vous puissiez me les envoyer il est né en 1962 donc avait 9 à 10 ans il avait le handicap "la spinabifida "un peu caractériel mai surtout il aimait etre chef de bande,malgré ca il etait adorable,on se suivait de 1 ans,malheusement il s'en est aller l'année derniere le jour de ses 43 ans ilme manque terriblement ,et je sais que le home familia lui avait redonner le sourire malgré sa souffrance physique.voici mon adresse mail " kiloukiss@hotmail.com " merci d'avance à tous sa soeur marie-paule. | ||||||||||||||||||
|
| | |
|---|---|
Code à introduire In te geven kode |
|---|