Avant d'aller au préventorium, j'ai été placé au Hôme Familia

De Familia in De Haan met zijn kenmerkend dak Achterkant van de Familia met de speelplaats De kapel van de Hôme Hôme Familia 1971

Ik zat toen in het tweede schooljaar. Wat kan ik mij herinneren? Enorme klassen: eerste, tweede en derde schooljaar zaten samen in één lokaal, misschien wel 60 leerlingen per klas (ook een manier om op onderwijs te besparen). De Familia volgde strikt het traditioneel onderwijssysteem met de "Magister Dixit"; de leraar van voren op een verhoogje en wij stil op onze houten banken zitten.

De Familia was een katholieke instelling, en tijdens het verlof kwamen er scouts logeren, kwestie van de gebouwen maximaal te laten renderen. De slaapkamers waren zeer groot, volgestapeld met metalen bedden in meerdere rijen. Bij ieder bed één stoel om je kleren op te hangen. Een spelletje 's nachts was een knikker op volle snelheid op de grond te laten rollen. Iedere keer dat de knikker een bed raakte maakte het een hels lawaai. Waarschijnlijk hadden wij vaak stafstudie!

De "behandeling" bestond toen in een soort verdamper dat 's avonds rondgedragen werd in de slaapzalen. De Familia was in de overgangsfase van tuberculose-centrum (primo-infekties) naar centrum voor motorisch gehandicapte kinderen. Omdat ze niet goed wisten wat ze met mij moesten doen hebben ze mij tijdens de vakantie in de infirmerie geplaatst, terwijl de andere kinderen (de boys scouts die tijdens het verlof kwamen) vrij mochten spelen. De Familia was nooit echt een astma-centrum, maar omdat mijn ouders bij de (toen) kristelijke bond “La Famille” aangesloten waren mocht ik binnen voor een jaar.

Met de autocar naar de Familia. Tijdens de schoolvakantie organiseerde de ziekenbond "La Famille" eigenaar van de Familia het transport van de kinderen, van de Place du Midi in Brussel tot aan de instelling.

Opvoeding in de Familia was zeer streng. Ouders mochten maar om de drie maanden op bezoek. Niet praten in de rij! De voornaamste bezigheid vòòr en nà de school was in de rij staan (of marcheren). Wij waren het leger van God. Zusters liepen constant rond (ze hadden waarschijnlijk niet veel te doen, met bidden alléén kan je je dagen niet vullen). Buiten de schoolperiode zat ik op de infirmerie, waar de sfeer heelwat vrijer was (we deden zelfs excursies met de minibus en wij hadden een platenspeler!)

Het meest opvallend deel van de Familia was zijn kapel, dat van ver zichtbaar was. Vanaf de slaapkamers van het preventorium was de Familia goed zichtbaar.

Later werd het gebouw overgedragen aan het vakbond (het waren de laatste jaren van het sociaal verlof), een deel werd afgebroken. Dan heeft men zelfs een poging ondernomen om er azielzoekers in op te sluiten, maar de burgemeester van De Haan verzette zich en het gebouw bleef verder ongebruikt. Vandalen en dieven brachten regelmatig een bezoek aan de Familia (nochtans was er een rijkswachtkaserne op 50 meter), zodat de schade zo groot was dat herstellen niet meer mogelijk was.

Iedereen die meer informatie heeft over de Familia (anekdotes of foto's) mag mij gerust mailen: Marc Doigny.

De laatste foto dateert van januari 1971, ik zat toen al een paar jaar in het ZPM. Een korte broek, natuurlijk, maar wel een muts en wanten. Echt koud had ik het niet in het zeepreventorium, behalve in de slaapkamers. De plastiken alvamassen waren ijskoud in de winter en ze plakten aan je huid in de zomer (als je een auto met simili-zetelbekleding hebt, dan weet je wat ik bedoel).

Als je goed kijkt naar de foto rechts, dan zie je toch in de ramen van de familia de cybernetische smoel van Darth Vader op z'n kop, of heb ik het mis?

De bijdrage van Karel Joostens is naar een nieuwe pagina verplaatst, samen met heelwat fotomateriaal uit die tijd.

Tekst van Jean Pierre Dubois