Zeewinde

Bart Sels werd vaak als verantwoordelijke van de hoeve aangesteld.

Tijdens de opname werden nieuwe kinderen rondgeleid in de hoeve

De kinderhoeve kwam echt tot stand halverwege de jaren '70. Vroeger was er reeds een ezel aanwezig dat van het ene grasperk naar het andere werd verplaatst. Langzamerhand kwamen er meer en meer dieren in de boerderij. Met zijn 500 kinderen en 200 volwassenen had de keuken grote overschotten, en het was spijtig dat het keukenafval niet gebruikt werd. Daarom werden er uiteindelijk ook varkens gekweekt. De bedoeling was de hoeveprodukten te verkopen en zelfbedruipend zijn. De hoeve werd een vzw: Zeewinde (niet te verwarren met Windekind, dat is de sportzaal van de school, centraal gelegen in het hoofdgebouw, op de plaats waar vroeger de kapel lag).

La ferme pour les enfants a été créee dans les années 70. Auparavent, il y avait déjà un âne qui était placé sur l'une ou l'autre pelouse. Petit à petit, des animaux divers vinrent s'ajouter à la ferme. Avec ses 500 enfants et 200 adultes, la cuisine du préventorium avait beaucoups de déchets. Même des cochons ont été élevés. Le but était de vendre les produits de la ferme et de devenir ainsi auto-suffisant. La ferme devint une asbl Zeewinde, ne pas comfondre avec Windekind, qui est la salle de sports de l'école, située tout au milieu du batiment, au dessus de ce qui était dans le temps “La Ruche”. Dans les document destinés au public (comme Triton), la ferme est déclarée de grande utilité pour les enfants: "éveil des enfants, sens des responsabilités, contact avec des allergènes,...". Nombre d'enfants préféraient travailler à la ferme que de faire du sport. A présent, Windekind n'existe plus, les batiments servent de remise.

In de mededelingen naar de buitenwereld (zoals in Triton de magazine van de Vrienden van het zeepreventorium) wordt groot belang aan de hoeve gehecht: "aktivering van de kinderen, verantwoordelijkheidszin, contact met mogelijke allergenen,...". Zeewinde wordt tegenwoordig niet meer gebruikt, de gebouwen worden als opslagplaats gebruikt.

Laatste foto: Met kamiel (de electrische wagen) op de achtergrond
Later zal Vitamientje bijkomen als tweede voertuig

Kamiel était la voiture électrique qui était utilisée journalièrement pour transporter les repas de la cuisine vers le pavillon médical. C'était un véhicule rudimentaire mais puissant qui était utilisé pour de nombreuses besognes.

Plus tard s'y est ajouté “vitamientje”.

02.03.2009 - 09:03:47	De haeck Peter

op de boerderij heb ik de dieren ook nog verzorgd toen ik bij de copains zat 75-76, eieren onder de kiekens uitgehaald, Toen zaten er een aantal varkens ook die de overschotten van refters en keuken opvraten, geiten die op de grasvelden mochten grazen en savonds terug naar de boerderij gezet en de ganzen daar had ik het niet mee want die zate altijd achter ons aan te lopen en te blazen... om nooit te vergeten die leuke boerderij.
peter

23.10.2009 - 19:33:37	Goossens Guido

De ezel werd op alle terreinen rond het zeepreventorium geparkeerd

De ezel, op de foto bovenaan is Jules die ik al kende van in het jaar 1963 (was ook in het Zeepreventorium van het schooljaar 1962-1963) wanneer hij geschonken werd aan de kinderen van het Zeepreventorium. Heb zelf ook op de hoeve gewerkt ten tijde ja ja dat er twee (2) ezels waren en een pony deze twee zijn er wel maar een bepaalde tijd geweest.
De tweede ezel zijn naam weet ik niet meer noch van de pony. De ezel moest weg omdat hij was uitgebroken uit zijn stal (het was in de voormiddag en er was school), het dier was één en al een zenuwpees, en had de pony aangevallen en in zijn nek ferme bijtwonden in gehouwd. De vriendelijke pony had geen schijn van kans omdat deze zich niet kon verdedigen daar hij zichzelf al grazend rond de waterput was gewandeld en zich vastgesnoerd had aan zijn touw. Deze ezel ging zonder pardon naar de George Born. Er was ook een dikke geit Biquette genaamd die op het terrein los liep en de vriend was van iedereen een graag geaaid gast. Op een dag stond er in het krantje dat onze Biquette jonkies had gekregen tot vreugde van velen. Het was toen wel 1 april en Biquette was een mannetje velen liepen er in “gelukt”.
Herinnerde mij nog een mankende Barbourie eend voor een paar dagen en weg was zij op een bepaalde dag met meerdere lotgenoten van de hoeve belanden deze op het fornuis van de keuken er was een eendenavond voor een groep 1 was anders niet genoeg. Ook schapen die gekoesterd werden belanden onder het slagersmes en werden aan t’ spit klaargemaakt, hmmmm dat was lekker met brood erbij. Een zwerfhond heb ik ook noch gekoesterd een witte met zwarte plekjes sliep in het hooihokje rechts van het hoevegebouw. OP een dag moest hij weg wegens een ziekte aan zijn darmen.
Over Jules spreek ik later nog wel.

23.10.2009 - 20:35:19	Goossens Guido

Jules de ezel bovenaan rechts kwam voor het éérst in het Zeepreventorium op een zaterdagavond op 5 januari 1963 op een kwisprogramma “t Is maar één woord” met Paul Vandevelde deze had de brave ezel zelf ontdekt op het strand van Wenduine. De ezel werd onder T.V. begeleiding naar het Zeepreventorium gebracht waar deze moest optreden bij een kinderkerstspel men kon dit spektabel op T.V. volgen ik zag het toen live. Het was één van de ezels dat op het strand voor toeristen rondliep door ezeldrijver en verhuurder Jules Sanders. Later werd deze ezel aan het Preventorium geschonken.
Hij kreeg een plaats toegewezen aan het varkenskot waar het hooi was opgeslagen, een deel verhuisde dan naar de zolder. Van de hoeve was op dat moment nog onbestaande. Gustje was de verzorger er van en kreeg ook een mooie trekkar in groen geschilderd (gebruikte anders een soort smalle en lange stootkar met rubberen banden) waar Gustje met de ezel het keuken en restenafval (in kuipen) van de kinderen en mee-eters bij de afwas afdeling ging ophalen voor zijn zwins (varkens). Ook gewoon afval ging hij ophalen om in een verbradings bunker in te deponeren aan de bovenkant. Deze bunker smeulde de klok rond. Met Gustje heb ik ook diverse malen zijn toer gedaan met de ezel.
Zwinnekoten gekuist och het was en waren geestig en onvergetelijke tijden als soms ook eens zo een slachtrijpe beer of zeug achter je zat omdat ik deze plaagde met een lans water doch wel om hen proper te krijgen was lopen geblazen en over het muurtje springen was je redding doch ja enkele ogenblikken later stond je daar weer op de werkvloer en het verhaal herhaalde zich. Waar zijn die goede oude tijden gebleven en herinneringen blijven voorleven als een historisch gebeuren.

08.10.2012 - 22:42:40

Johan Hellinckx

Ik was twee jaar in het preventorium met enkel een zomervakantie tussen, 1966 en 1968 in volle puberteit, maar leren leven in een vreemde omgeving, de franse taal leren, sportief worden ondanks de astma...dat zijn dingen die nooit vergeten worden. Ik hield er in die tijd heel wat vrienden aan over, maar out of side is out of mind...alle namen ben ik zo goed als vergeten, er was een zekere Proot , zoon van een mercedesgaragist(?) er was de vreemde "Pire" waar heel wat verhalen de ronde deden...er was een Diane Détienne ...er was een zekere Crevits, die bijna nooit bezoek kreeg de sukkel, ik herrinner mij Piet Wittewrongel de top-basketter, die er in die tijd in slaagde om de Harlem globetrotters in het Preventorium te krijgen, waar we mochten een "matchke" tegen spelen,er was de fantastische mijheer Chevalier,hoofdkinesist, er was dokter Alexander een droom van een "vaderfiguur" er was dokter Flahaut, officier van de Marine waarmee ik met een paar andere medepatienten in de ijzeren long hebben gezeten gedurende een ganse dag om testen op onze astma uit te voeren op verschillende gesimuleerde diepte's. Er waren de fantastische looptrainingen vertrekkende in het zwembad richting strand, terug via de duinen over de toen nog door het leger opgestelde hindernissenroute, terug naar het zwembad met zeewater op hoge temperatuur, en aansluitend 25 lengtes zwemmen om ter snelst teruglopend over de dikke keien.....heerlijk!
Er waren de mammie's en de pappie's (de enen al liever dan de andere!) het pannekoekenhuisje in de duinen achter het gebouw, later omgetoverd tot teken- en schilderklas, er waren de zelfgemetste gebouwtjes (heb er zelf aan meegewerkt) waar ook Jules de ezel stond en de schapen en kippen (ik was trouwens één van de verzorgers (op een zwrt-wit foto in deze site samen met ?Vanderleur !). Er waren de onvergetelijke kampvuren wanneer er gedurende een ganse dag een schaap aan het spit werd gedraaid...Ik was het tweede jaar bij de Beach Boys nr 0195, want we hadden een nummertje (gelukkig werd het niet getatoueerd :-) )
We deden toen nog de vlaggegroet vooraan het gebouw, wie kent nog de Hollandse nachtwaker we noemden hem "Pousjie" raar kereltje, we hebben hem nogal dikwijls liggen gehad...er werd s'nachts nogal "gecha-uteerd!"

Ik zou zo wel uren kunnen doorgaan...jammer dat ik geen enkele foto meer heb, in '80 is onze ouderlijke woning afgebrand dus...

Ik hoop dat enkelen een aantal zaken zullen herkennen en misschien wel kontakt opnemen om wat herrinneringen op te halen, op het einde van de bezoekdag speelde een pianist in de Tritonzaal : "auf wiedersehen, auf wiedersehen..." en dan was het tijd om afscheid te nemen, en toch stiekem een traantje weg te pinken al zwaaiend naar de wegrijdende bwm 700 van mijn vader...

Johan Hellinckx : jo.hellinckx@skynet.be

Code à introduire In te geven kode