Potpourri van herinneringen aan het Zeepreventorium (1973-1974) afkomstig van een SUSKE (nummer 3010), JEROMMEKE (nummer 302); a.k.a. Danny Caes.
Deel I mailberichten
In 1970 stonden de rare construkties (zie foto's II en III) op deze speelplaats, rechts van het hoofdgebouw, tegenover de galerie dat naar de linnenkamer leidt. Naderhand zijn ze verplaatst naar de duinen (aan de achterkant van dezelfde galerij), waar ze minder gevaar opleverden bij een valpartij.
| 05.12.2006 - 19:30:30
| Danny Caes |
|---|
Ik heb algauw, zoals ze in Gent zeggen: "als gags" nog eens zitten kijken naar mijn eigen "gazetteer" van ZPM-herinneringen. INDRUKWEKKEND, al zeg ik het zelf... |
Het paaldorp was gebouwd op de weg tussen het Solvay-gebouw (hoofdgebouw) en het medisch paviljoen. Het bestond uit een tiental houten huizen gescheiden door loopbruggen. De allerkleinsten werden daar gedumpt zodat de mammies rustig onder elkaar konden babbelen. Het werd soms gebruikt als sportoefening; van de ene kant zo snel mogelijk naar de andere kant lopen, of de loopbruggen beklimmen en aan de andere kant afspringen.
De Grote Put was een enorme zandvlakte in de duinen. Om erosie tegen te gaan moesten wij vaak takkebossen planten.
In die tijd kon je nog regelmatig "cartouchen" in de duinen vinden: hulzen van munitie dat in de tweede wereldoorlog afgevuurd werd. Soms kon men ongebruikte munitie vinden! Er werd zelf een handeltje gevoerd: twee Kuifjes en drie Robbedoes tegen één cartouche.
In de verte zie je de "Téléphérique" dat toen dienst deed als uitkijktoren.
Na de legerdienst van Willy Desomer (sportmonitor) werd de uitkijktoren kortstondig gebruikt als sportoefening. Van waar zou hij dat idee gehaald hebben dacht je? De toren werd een tijd gebruikt als deel van de hindernissenbaan (er liep een metalen kabel van de toren tot aan de zijkant van de Grote Put). Je moest je via de kabel laten glijden tot in de grote put. Ik heb deze oefening meermalen moeten doen, maar ik heb nog steeds evenveel hoogtevrees.
De Téléphérique werd in 1973 uit dienst genomen.
| Een vriendelijke dank aan Danny voor het inscannen en opsturen van de foto's uit zijn preventorium-tijd! |
|---|
Let op de typische schoenen uit deze periode:- je had de botten voor in de winter, een eenvoudig rubberen model,
- les baskets voor in de zomer, zwarte stoffen schoenen met een witte rand en
- les claquettes, pantoffels met een houten zool voor op de slaapzalen.
Je kon je schoenen in het winkeltje in de linkse galerij kopen.
Alle andere kleding werd door het preventorium verstrekt en twee maal per week gewassen.
| 10.12.2006 - 13:58:42
| Danny Caes |
|---|
Nog iets in verband met de "Bonus-herinnering" die, zoals ik mij kan voorstellen, heel wat wenkbrauwen doet fronsen. Het is namelijk zo dat er in Nylon-textiel een bijzonder optisch fenomeen kan worden waargenomen (retro-reflectie). Dit optisch fenomeen komt tot stand als er een puntvormige lichtbron op schijnt, waarbij de schaduw van de waarnemer op het textiel valt en er een merkwaardig stelsel van brede vage spectraalkleurige banden te zien is (een soort irisatie). Dit fenomeen noemt de "glorie" (zoals het ook in de natuur kan worden waargenomen: in mistdruppeltjes of op een wolkenlaag, gezien vanuit een vliegtuig, rondom de schaduw ervan). Nylon-textiel heeft de bijzondere eigenschap dat het een soort equivalent van de glorie laat zien, maar dan wel onder de vorm van parallelle kleurbanden, inplaats van cirkelvormige "regenbogen" (zoals dat in de natuur gebeurt). Het moet zijn dat ik in die tijd (de jaren '70) dat optisch fenomeen reeds had opgemerkt (op Nylon-textiel) en dat ik daar dan ook een soort aantrekkingskracht in voelde (een speciale soort iriserende glans waar het oog zich niet van kan losmaken)(noem het een soort "fata morgana-effekt"). |
| 28.07.2007 - 15:45:23
| Danny Caes |
|---|
Aan alle goody-two-shoes, voorbeeldige leerlingen, en kasplantjes uit de eerste helft van de jaren 70 (die op school steeds liepen te pronken met hun goede rapporten en hun uitmuntende toetsen, maar hun middagmaal niet opaten omdat ze het niet mochten of er vies van waren). U had allemaal ook eens een jaar in het Zeepreventorium moeten doorbrengen! U zou dan wel anders gepiept hebben! |
| 31.10.2007 - 14:10:07
| Linda Boone |
|---|
Ongelooflijk hoe al die herinneringen terug boven water komen! Gekleurde latjes (met een L voor Labo?) voor de bezoeken aan het medisch paviljoen, de bloedneus toen ik de schommel tegen mijn neus kreeg, de nachtelijke wandelingen en hoe "Poetschie" (zo noemden we hem toch) ons als straf op onze blote knieën liet zitten in de gang (Teenagers)... Heb menig bunker geëxploreerd, pannekoeken gegeten in dat ... euh ... heksenhuisje met amfitheater??? 't Belangrijkste is dat ik er mijn liefde voor de zee gekregen heb en door al dat actieve gedoe (dikke berta, vlaggenspel, honkbal, duinencross, zwemmen, etc. etc. niet meer kan stilzitten op een stoel.
We hebben er wat uitgestoken!
Born to be wild ...
PS: voor 't Prevent zat ik in Georges Born in Wenduine, maar daar weet ik niet veel meer van, behalve van een gestrande walvis. |
| 17.01.2008 - 15:39:33
| Danny Caes |
|---|
Het is nu alweer een aantal maanden (lees: een jaar of zoiets) geleden dat ik nog eens naar mijn eigen bijdragen heb durven kijken. Ik zeg wel: DURVEN KIJKEN, want tijdens het lezen van mijn bijdragen in het Gastenboek is het alsof ik er mezelf niet of nauwelijks in herken! BIZAR!!! En toch heeft het zich destijds allemaal echt voorgedaan, ook al duurde mijn "strand-avontuur" slechts een jaar (1973-1974). Hetgeen mij na al die jaren nog het meest blijft ambeteren is de oorzaak van dat doldwaze "hiaat" destijds: die rare onaangekondigde dag dat één of andere schoonmaakster van mijn school in Gent mij meenam naar het toenmalige P.M.S. (ik moet zeggen: vanaf DIE dag ben ik ERG beginnen twijfelen aan alles en iedereen!). Kunt U zich voorstellen hoe ik dat jaar daar aan zee volbracht heb. "En Danny, amuseer je je hier een beetje aan zee?". Tsssss... feitelijk zou ik ze toen allemaal de glasheldere werkelijkheid moeten verteld hebben.
Stomme trut van een schoonmaakster! Wat dacht dat mens wel?!?!
P.S.: Het zou prachtig materiaal kunnen zijn voor een docu in de reeks "Andere Tijden" met Hans Goedkoop.
Titel:
"Schoonmaakster-bemoeienissen", of: "Schoonmaakster, blijf bij uw emmer en dweil". |
| 09.03.2008 - 12:16:36
| Danny Caes |
|---|
Aan Linda Boone (zie 31-10-2007 14:10:07):
Die herinnering aan de gekleurde latjes voor de bezoeken aan het medisch paviljoen... ook zo iets waar ik achteraf een reeks nachtmerries aan heb overgehouden. Dat medisch paviljoen was voor mij symbool voor injectienaalden en bloedproeven (de wekelijkse prik in de vinger, of nog erger). En ook de zwemsessies in dat zoutwaterzwembad, onder leiding van de militaristische sportfreak "De Zomer".
P.S.:
Voor en na de zwemsessies in dat zoutwaterzwembad (in dat medisch paviljoen) zagen we de astmapatienten hun overtollige slijm uitspugen in niervormige kartonnen schoteltjes (we konden binnenkijken in de kelderverdieping, via een soort kleine ramen). Ik weet wel, die mensen konden er niet aan doen, maar het was toch een onappetijtelijk zicht! Ik werd daar in dat zwembad geregeld zeeziek. Misschien was DIT wel de reden waarom we telkens onder die ijskoude douche moesten? Om ons mentaal terug op te frissen (?!?!).
Zo achteraf bekeken moet ik zeggen dat mijn medeleerlingen van mijn school in Gent (de brave "goody-two-shoes" met hun onderwijzers en onderwijzeressen als ouders) daar destijds toch maar mooi aan ontsnapt waren, aan zo'n hachelijk avontuur. Ze zouden het daar geen week hebben uitgehouden!!!
Dju toch, ik kan mij daar kwaad om maken! |
| 08.09.2008 - 22:41:59
| Danny Caes |
|---|
Pas NU weet ik waarom ik 's morgensvroeg nog altijd te kampen heb met braakneigingen (in het Gents: "Wurgen"). Het is die wansmakelijke voze geur van het P.M.S. en het Zeepreventorium die nog altijd in mijn neus hangt!
Doch... beste lezers... ik heb sinds onlangs een heilzame remedie gevonden! Elke ochtend een Tic-Tac muntje in de mond, en de braakneigingen blijven weg!
Maar POTVERDORIE! Nu begin ik ineens te beseffen waarom we destijds die rare groene muntdrank moesten drinken! Om onze braakneigingen te onderdrukken als we de astmapatienten hun slijm zagen uitspuwen! |
| 26.07.2010 - 14:40:12
| Danny Caes |
|---|
Afterthoughts... (summer of 2010)
I must say, many years later (after this "littoral hiatus" in 1973-1974) I did ask my parents what it was all about.
Their answer: "because it was good for your health and because you was afraid of certain things" (perhaps they were right).
At the health-resort itself (near the coast) it was told (to my parents) that I would "grow out of my fear" to become some sort of "sturdy bandit" (after I was a whole year surrounded by "troublesome youngsters").
Well, the result of this "healthy program" was in some way "positive" (sic), because nowadays i'm some sort of bitter-minded rebel (that's what happens to many of the rather sensitive and shy people who spend some time in health-resorts like this one).
When I came back to my school in my hometown (after the "littoral hiatus") I immediately recognized the somewhat "fils-a-papa" or "goody-two-shoes" like way of life up there (of the kids who went to school). Most of those kids were much-beloved sons and daughters of parents who were teachers or bureaucrats (almost all of them people were related to the education-branch).
My parents were "ordinary labourers" of the working-class (so-called "simple and uneducated people").
I guess my parents didn't knew exactly how it really was in such a health-resort (up there in this resort it was a daily struggle to fight against all sorts of psychological and physical humiliations).
The parents who had relations in the education-branch knew much too good how it was in such kind of troublesome environment, and didn't send their kids to this kind of resort.
Now, from my point of view I must say that I discovered a lot of sociological, psychological, medical, and scientific facts up there (in that resort, near the beach). To me it was a very important lesson! (that's how I see it now, after 36 years).
I also think that I, at age 10, came back much more experienced than the "fils-a-papa" or "goody-two-shoes" kids at the school of my hometown.
When I was in this health-resort I discovered all sorts of physically and mentally disabled young people, of which several of them were at the threshold of death (alarmingly asthmatic!).
At the school of my hometown I saw only (so-called) "normal" youngsters, of which their parents (and themselves) were afraid to encounter the (what I call) "obscure and hidden aspects of mankind and society".
I think I was the only kid up there wo was "fortunate" to get a good view of all those "hidden aspects" (of all the uncanny things one doesn't want to see or hear in "normal" life).
Danny Caes
Ghent - Belgium |
| 26.07.2010 - 15:32:05
| Alann De Vuyst |
|---|
Why in English? Ik dacht dat jij toch eerder in het Nederlands schreef in andere bijdragen. But to the point...I could have written this. The same things I saw and same things happened to me. I was bullied there at 14 going on 15 and after at 17 in the summer holidays again. |
| 26.07.2010 - 20:09:27
| Danny Caes |
|---|
Alann, dat is inderdaad een goeie vraag! Ik dacht zo: "Ik ga het internationaal aanpakken, en ik schrijf mijn gedachten nu eens in het Engels".
P.S.:
Ik moet ineens terugdenken aan het personage Cissy Meldrum uit de Britse comedyserie "You Rang, M'Lord?", omdat ze (Cissy dus) op een gegeven ogenblik tegen het dienstmeisje Ivy Teasdale zei (omtrent de ongelukkigerwijs aan de drank geraakte vader van de livreiknecht James Twelvetrees): "Oh no Ivy, he's just another victim of this stupid class-system". Cissy Meldrum had veel sympathie voor het "lower class" dienstpersoneel dat benedenshuis hun werk verrichte, en bood spontaan haar hulp aan om de ongelukkige vader van James Twelvetrees weer op 't rechte pad te krijgen. Een veelzeggende aflevering! Schitterende serie! Zegt alles wat er mis is aan het klassesysteem!
Danny Caes
Gent - Belgie |
| 26.07.2010 - 21:42:13
| Louis-Philippe |
|---|
I was bullied too, but even more by some "youth workers" (papies én mammies)... En nu ik er goed over nadenk (nu pas, na 35 jaar), gaat het makkelijk over 6 verschillende 'opvoeders'.
Eentje heeft me opgelicht, een ander zonder reden geslagen, twee mamies hebben me fel op de grond geduwd (ze waren best dik), een papie heeft me valselijk van diefstal beschuldigd en nog een ander (een echte hippie) heeft me in een put geduwd en de andere kinderen aangezet om me met een bal te bewerken. Et j'en passe.
Ik voel al deze gebeurtenissen (die voor een buitenstaander echt belachelijk kunnen overkomen) nog altijd als onrechtvaardig aan.
Bon, er waren ook goeie opvoeders bij, Frans Biebaut bijvoorbeeld. En Françis (de Cisse), de hoofdopvoeder, daar was iedereen bang van (zeker van zijn duinencross) maar dat was een rechtvaardig iemand (denk ik nu). En Rika Cossey. Geweldig lief mens (oeps, hier kom ik niet aan 6).
Eigenlijk werden we als prille adolescenten aan andere, maar dan minder prille, adolescenten overgeleverd. Wij werden 'opgevoed' door 18-19 jarigen...
Maar goed, ik was er toch graag (of was het een Stockholmsyndroom?) en voor ik het besefte, was ik plots 'sortant' (als ik erover nadenk, werden noch bij het binnenkomen, noch bij het buitengaan veel doekjes gedraaid, terwijl je leven van de ene op de andere dag fundamenteel veranderde).
Ondanks de slechte herinneringen (er zijn er gelukkig ook nog héél véél goeie), was de overgang naar het 'burgerleven' - na 4 en een half jaar ZPM - nog moeilijker. Ik snapte niks van de klassikale lessen. Had een "wraakroepende" (sic) achterstand voor zowat alle vakken (inclusief het Frans dat toch mijn moedertaal was) en moest me aanpassen aan allerlei regels (en examens) die de (échte) scholen iedereen oplegden.
Zoals Dany ervoer ik die ‘schoolkinderen’ als 'abnormaal' terwijl we toch in ZPM met allerlei ‘abnormale’ kinderen en situaties geconfronteerd werden die mij later in het beroepsleven geholpen hebben (bvb iemand die aan de andere kant van je VDAB-bureau een epilepsieaanval krijgt).
Op ZPM hebben we met z’n allen toch leren omgaan met zeer verschillende mensen, vreemde ziektebeelden maar ook met de dood (Alain, Francine, Fredje; ik denk nog regelmatig aan jullie)…
Misschien (misschien zeker) werden we meer opgevoed door de omgang met elkaar dan door die papies en mammies. Niet ?
Lowieke - ZPM van 27-01-1975 (het was een koude winter bij de Sioux) tot ergens in juli 1979 bij de L&F.
|
| 26.07.2010 - 21:46:00
| Louis-Philippe |
|---|
(vervolg) Zoals Dany ervoer ik die ‘schoolkinderen’ als 'abnormaal' terwijl we toch in ZPM met allerlei ‘abnormale’ situaties geconfronteerd werden die mij later in het beroepsleven geholpen hebben (bvb iemand die aan de andere kant van je VDAB-bureau een epilepsieaanval krijgt).
Op ZPM hebben we met z’n allen toch leren omgaan met zeer verschillende mensen, vreemde ziektebeelden maar ook met de dood (Alain, Francine, Fredje; ik denk nog regelmatig aan jullie)…
Misschien (misschien zeker) werden we meer opgevoed door de omgang met elkaar dan door die papies en mammies. Niet ?
Lowieke - ZPM van 27-01-1975 (het was een koude winter bij de Sioux) tot ergens in juli 1979 bij de L&F.
|
| 27.07.2010 - 11:06:06
| Danny Caes |
|---|
De tofste pappie (periode 1973-1974)(bij de suskes en de jerommekes) was voor mij Pappie Dirk (ik kende spijtig genoeg zijn achternaam niet). Pappie Dirk was diegene met wie ik kon praten over bijvoorbeeld "zware" of "filosofische" Science-Fiction films, zoals o.a. Stanley Kubrick's 2001: A SPACE ODYSSEY. Let wel, ik was toen nog maar 9 jaar!
Pappie Dirk wist dat ik een echte "maan-microbe" had (ten gevolge van de eerste maanlanding van Apollo 11 in de zomer van 1969), en probeerde mijn interesse wat nieuwe impulsen te geven. Ik denk dat hij destijds wel zal aangevoeld hebben dat ik de duinen en de "grote put" (met de "kleine put" ervoor) aanzag voor een heus maanlandschap. Ik was behoorlijk onder de indruk van de "grote put", die mij dagelijks deed denken aan een maankrater!
Reeds lang voor wijlen Michael Jackson ermee voor de dag kwam, was ik in 1973 reeds bezig met "moonwalking" (in de "grote put").
;-)
Danny the moonwalker |
|
