Danny Caes
Geschonken foto's en documenten
Zeepreventorium
|
Danny Caes heeft talrijke bijdragen in het gastenboek geplaatst. Om het geheel een beetje overzichtelijk te houden werden de bijdragen op afzonderlijke pagina's gezet. Dit is het vijfde deel van de bijdragen. Het vierde deel van de bijdragen van Danny Caes kan u hier vinden. Dit is het zesde deel.
| |
| 29.06.2006 14:18:02 | D.C. (Sus en Jerom in '73-'74): Beste ZPM-anciens die destijds ZEER goede oren hadden, en daar dan ook ALLES mee konden registreren; in het bijzonder hetgeen er zo allemaal qua geluid geproduceerd werd (muziek dus). Een vraag: kan er zich nog iemand de "happening" herinneren waarbij er in de Tritonzaal duchtig op los gemarcheerd werd op de "Mars van de Gladiatoren"? (een soort majorette-vertoning). Verder herinner ik mij ook nog een soortement "modern ballet" waarbij de uitvoerenden (vier studenten van het ZPM in rare groene kledij) stonden te... tja... "bewegen" op nogal onconventionele muziek (feitelijk stonden ze allevier op de hoeken van een onzichtbaar vierkant ietwat uitdrukkingsloos naar zichzelf te kijken)(nogal amusatie!). Noot: wijzelf "mochten" af en toe ook gaan dansen in de Tritonzaal (volksdansen, tijdens de schooluren), en graag dat we dat deden... (onze gezichten spraken boekdelen). Op zekere dag zei de lerares tegen ons: "Pas op hé, of jullie mogen deze namiddag NIET gaan dansen!" (de lerares vond dat we behoorlijk lastig waren die dag). Vreemd om zeggen, maar toen we DAT te horen kregen maakten we nog veel meer kabaal dan daarvoor! P.S.: alsof het nog niet genoeg was mochten we 's avonds NOG een paar uurtjes staan volksdansen, in de refter (in gedachten hoor ik nog steeds dat bijbehorend volksmuziekje). Enfin, sindsdien heb ik er een "bepaald" soort gevoel voor muziek en beweging aan overgehouden. |
|---|---|
| 03.07.2006 12:14:18 | Danny calling Linda.: Linda, alhoewel we elkander daar waarschijnlijk niet gezien hebben (ik was sortant in de lente van 1974), wil ik ter aanvulling van uw herinnering aan de Tritonzaal-festijnen, mijn herinnering toevoegen i.v.m. de "kermis" die ik daar (min-of-meer) had meegemaakt (let wel: ik was geen losbol in die tijd). Enfin, was mij dat daar een middeleeuwse (lees: "Spel Zonder Grenzen"-achtige) toestand daar in die zaal! Centraal bevond er zich een soort hellend vlak dat helemaal ingesmeerd was met een rare glibberige substantie (waarschijnlijk bruine zeep). Er liep daar o.a. een soort "Merlijn De Tovenaar" of zoiets rond (met een donkerblauwe punthoed vol sterretjes). De lerares van mijn klas zei achteraf: "Wel Danny, dat was toch hetgeen je altijd al wou zien; sterretjes". Ik weet nog dat ik de lerares met een scheef oog stond te bekijken, zo van: "Beste lerares, ik ben iemand die het in de pure astrofysica wil gaan zoeken, niet in kinderachtige sprookjesfiguren". Maar ja, zulke dingen zegt men dus niet als men "slechts" 9 jaar is. U zult zich afvragen: "En heeft vriend Danny toen ook op dat glibberige hellende vlak gestaan?". Hmmmmm... ik had ergens nog wat gezond verstand zitten, en daar maakte ik op dat moment gebruik van. (ik hoor de lezers van dit gastenboek al luidop denken: "Jawadde, is mij dat nen onmogelijke!"). |
| 05.07.2006 12:34:05 | D.C. calling the anciens.: Beste anciens. Wie van U kan zich nog de hyper-kinetische (pardon: over-enthousiaste) lerares herinneren die steeds op een theatrale manier les gaf? Zo herinner ik mij nog levendig die keer toen ze op haar typische circus-achtige manier van wal stak omtrent iets dat te maken had met "tienduizenden" en "miljoenen" of zoiets. Op het bord was ze overijverig allerlei nullen achter een "één" aan het opschrijven, waarbij ze werkelijk UITRIEP hoeveel nullen er wel achter die "één" stonden! Heel het Z.P.M. moest het aanhoren, zelfs tot in de duinen en op het strand. En toen ze enkele wijzigingen aanbracht aan dat nul-rijke getal, nam ze niet de spons, maar kwam de vinger eraan te pas, die ze keer op keer nat maakte met haar tong! Daar hing nogal wat opdrogend speeksel aan dat bord! Wat een curieus vertoonsel was dat daar in dat klaslokaal. En ikzelf, ik had constant pijn in mijn benen en rug, veroorzaakt door dat muf-ruikend kussen onder dat kleine en VEEL te lage tafeltje. Ik had toen hardop moeten uitroepen: "MEVROUW, UW MILJOENEN STELLEN NIETS VOOR IN VERGELIJKING MET DE CONSTANTE PIJN IN MIJN BENEN EN RUG, VEROORZAAKT DOOR DAT KLEIN TAFELTJE EN DAT MUF-RUIKEND KUSSEN!!!". En ik zal maar zwijgen over die Alvamas waar we moesten op slapen, want dat waren (in mijn ogen) flexibele badkuipen opgevuld met mousse (ik heb het dus over die dikke witte, niet de dunne blauwe glanzende). |
| 05.07.2006 17:36:53 | Ronald: Beste Danny, Voor wat die alvama's betreft, deze waren zeer nuttig voor mensen met alergiën, zoals stofmijt,en vele andere miljoenen onderkruipertjes, dat jij deze afkeurd vind ik zwak. Ik heb daar jaren heilzaam op geslapen, bijkomend voordeel was dat ze makkelijk opgedekt waren. Groetjes Ronald |
| 06.07.2006 10:06:37 | D.C. (3010/302): Ronald, ik wil nog even voortborduren op het thema ALVAMA. Het is pas rond het midden van de jaren '80 dat ik echt ben beginnen beseffen waarom die Alvamas in plastic waren. Toen ik daar destijds was, in 't ZPM ('73-'74) werd ons helemaal NIET verteld waarom we op plastic moesten slapen. Nuja, ik zou toch geen antwoord gekregen hebben, moest ik ernaar gevraagd hebben. Dus ik zweeg er maar over. Na een tijdje werden we die plastieken "bedden" wel gewoon, maar toch. Nu, na al die jaren, weet ik waarom we destijds op "plastieken badkuipen" moesten slapen: de gevreesde stofmijt dus (ook wel "krijnluis" genoemd). De stofmijt kan in gewone ouderwetse matrassen meermaals voor "bevolkingsexplosies" zorgen! (matrassen boordevol stofmijten dus). Het geoefende oog kan stofmijten zien rondwandelen, meestal op het frame van het bed! Op een donkere achtergrond laten ze zich zien als kleine witte bewegende puntjes. Met behulp van een sterk vergrootglas zien ze eruit als glimmende witte bollen met lange haren! Raar om zeggen, maar voor de eenzame ziel is de aanwezigheid van een stofmijtpopulatie ergens een milde "geruststelling": men voelt zich nooit alleen in het bed! Nuja, ZONDER de aanwezigheid van stofmijten (in een "proper bed") zitten we TOCH nog steeds met miljarden microscopische bacterieen opgescheept. Geruststellend, niet? Weet U, beste lezers, dat er volgens mij nog een tijd zal komen dat de dierenrechten-organisaties (lees: de achterkleinkinderen van Gaia en Greenpeace) zich zullen inzetten voor de bescherming van de stofmijt en de bacterie (ze zullen zeggen: "de natuurlijke stabiliteit en correlatie der aardse levensvormen raakt in verval door de bestrijding van de stofmijt en de bacterie"). Er staat de mensheid nog bizarre tijden te wachten. |
| 17.07.2006 10:37:07 | Danny 't Suske (3010), Jerommeke (302): Beste anciens, misschien is dit een "overbodige vraag" hier in dit gastenboek, maar 'k vond dat ik ze toch moest stellen: wie van U kan zijn/haar stamnummer (of stamnummers) nog herinneren? Zoals U reeds meermaals zult gelezen hebben; de mijne waren 3010 en 302, en ook nog: 85-09734, maar dat was tijdens mijn legerdienst. Vreemd om zeggen, maar ik heb zo 't gevoel dat ik twee keer mijn legerdienst gedaan heb: de eerste keer in '73-'74 (als kleine van 9-10 jaar), en de tweede keer in '85-'86 (als opgeschotene van 21-22 jaar). En telkens was er munitie mee gemoeid. De eerste keer mochten we er mee spelen, de tweede keer moesten we er mee oefenen. Tijdens mijn tweede legerdienst had ik een echt "deja vu" gevoel. Ik had het allemaal al eens eerder meegemaakt. Ik hoorde toen iemand zeggen (toen ik in Lombardsijde aankwam): "Jaja, van nu af aan zijn we echt van de buitenwereld afgesloten". Ik dacht: "Niets nieuws vriend, ik heb dit al eens eerder meegemaakt". |
| 18.07.2006 14:10:13 | 
Danny Caes (3010/302):Marc, dus ik mag aannemen dat "het Zeepreventorium" vandaag de dag niet echt het Zeepreventorium meer is? Zijn de vloertegels en zo nog steeds dezelfde als deze van toen? (rare vraag, ik weet het). Hangt dat ijzeren raamwerk daar nog met de tekst "ARBEID ADELT"? Staat die "Sioux-bunker" daar nog met de ijzeren verroeste buis daar vanboven op? (die buis fungeerde toen als "mijn telescoop"). Nog een vraag: was er daar in die tijd een soort "stenen duikboot" of iets dergelijks? (dus een "nep-duikboot" die ergens tussen het groen te vinden was). Let wel: dit kan mogelijks een verkeerd geinterpreteerde herinnering zijn (verwarring tengevolge de stenen golfbrekers op het strand, die er dus ook als "duikboten" uitzagen). Ik kan mij geen raamwerk met de tekst "Arbeid adelt" voor de geest halen, wat ik wel weet is dat er een bord in de buurt van de keuken hing, met een tekst met de namen van de weldoeners (bouw van het hoofdgebouw), onder andere de S.A. Arbed (Luxemburgse staalproducenten). De onderneming Arbed bestaat niet meer, maar het bord hangt er nog steeds (als je goed kijkt zie je me trouwens op de foto!). |
| 20.07.2006 09:52:22 | Danny aan Marc: Marc, de binnenkant van de tunnel zal dus waarschijnlijk ook al XX-aantallen keren overschilderd zijn, stel ik me voor. Ik herinner mij nog dat mijn vader daar indertijd zijn naam in had gekrabbeld, juist aan de ingang (de kant naar het complex dus). Tiens, zouden er soms nog foto's bestaan van alle stripfiguren die daar destijd in geschilderd waren? Ik herinner mij nog dat er wel 50 of zo figuurtjes in stonden, langs weerszijden. P.S.: ik schijn mij ook nog iets vaags te herinneren i.v.m. een pappie (of mammie) die gesanctioneerd werd omdat hij (of zij) de deur van de tunnel liet open staan. Kan dat? Ging die deur op slot? (dat ben ik vergeten). Ik kan mij ook nog iets vaags herinneren i.v.m. de rare echo in die tunnel, als de deur tegen de zeekant toe stond. Ik had dat opgemerkt want ik was altijd aan het experimenteren (het onderzoeken van licht en geluid). |
|
|
Code à introduire In te geven kode |
|---|