Danny Caes
Geschonken foto's en documenten
Zeepreventorium
|
Danny Caes heeft talrijke bijdragen in het gastenboek geplaatst. Om het geheel een beetje overzichtelijk te houden werden de bijdragen op afzonderlijke pagina's gezet. Dit is het vierde deel van de bijdragen. Het derde deel van de bijdragen van Danny Caes kan u hier vinden, en dit is het vijfde deel
| ||
| 23.06.2006 14:02:33 |
Danny Caes:Aan alle Z.P.M.-anciens. Het past misschien niet in dit gastenboek (of misschien wel), maar ik heb gisteravond nog eens zitten kijken naar de interessante docu i.v.m. de zogenaamde "Lebensborn"-kinderen van Noorwegen, die dus speciaal werden gekweekt om Hitler's "supperras" in stand te houden. Veel van deze "Lebensborn"-kinderen (die nu dus bejaarde mensen zijn) voelen zich vandaag de dag totaal mislukt, omdat ze zich nergens thuis voelen. Ik herkende het gevoel van één der Lebensborn-kinderen die als volwassene zijn verhaal deed dat hij destijds samen met tal van mentaal gehandicapten in een zaal opgesloten zat, omdat hij als "randgeval" werd gecatalogiseerd (ook al was hij kerngezond en was hij psychologisch tip top in orde!). Kun je je voorstellen hoe het er dus ook in het Zeepreventorium aan toe ging, want daar heerste ook een onoverzichtelijke diversiteit van allerlei soorten (op zich was dit voor mij een goede les i.v.m. het leren kennen van de verscheidenheid in de samenleving). Maar als je dan, na je tijd in het Zeepreventorium, terug op je gewone school terecht kwam, viel het op hoe weinig ervaring de mede-leerlingen hadden wat betreft deze rijke verscheidenheid! Alles zag er zo kunstmatig "normaal" uit, zo braaf. Ik dacht dan ook steeds: "Jullie zouden beter ook eens een jaar in het Zeepreventorium doorbrengen, dan zouden jullie op een heel andere manier tegen het leven aankijken". Maar ja, als je als enige ZPM'er in een stadsschool je verhaal doet i.v.m. de opgedane ervaringen aan zee, luistert er praktisch toch niemand... En het is toch wel ZEER raar dat NIEMAND wist waar ik heel dat jaar naartoe geweest was! Daar werd dus helemaal niets over verteld in school, zelfs niet toen ik na dat jaar terug in de klas zat! Ik voelde mij als een buitenaards wezen! Iedereen zat naar mij te staren met zo'n gezicht van... (een beetje als in de film "The Nutty Professor" met Jerry Lewis ("Julius Kelp") toen hij plots als "Buddy Love" verscheen in de nachtclub "The Purple Pit"). Was het misschien "niet nodig" dat men iets zou weten van mij? En... er werd waarschijnlijk helemaal NIETS gezegd toen ik, tijdens de start van mijn ZPM-verblijf, plots niet meer in de klas zat. Dat heeft mij altijd een gevoel gegeven van: "Ze konden mij missen, want ik was toch niks waard". Ik denk dat er via het P.M.S. en het Zeepreventorium enorm veel minderwaardigheidscomplexen zijn ontstaan! Ik zou zeggen: "To hell with the P.M.S.", maar ik geloof dat het nu toch niet meer bestaat, volgens ik al eens horen zeggen heb... | |
|---|---|---|
| 23.06.2006 15:18:48 |
Danny Caes:Het is misschien niet al te verstandig om dat hier nu op zo'n manier te vermelden, maar ik kan U zeggen dat ik daar 's nachts in de slaapzaal van de Suskes geen oog dicht kon doen. Dat kwam omdat er net naast mij (het bed naast het mijne) iemand lag die hele nachten na mekaar lag te wenen en te kermen van de pijn in de luchtwegen, tot ik op een gegeven ogenblik toch de moed vond om dat aan een pappie te melden, want het kon niet meer zijn. Het antwoord van die pappie: "Tja, het is nu eenmaal zo...". Bon, dus ze moeten het mij vandaag de dag niet onder mijn neus komen wrijven dat ik "geen goede leerling was in school"! Ik kon mij potverdorie niet wakker houden in de klas! De lerares in het Zeepreventorium zal destijds gedacht hebben: "Die is altijd zo afwezig, en hij droomt steeds". Niet moeilijk! Tracht 's nachts maar 's de slaap te vatten naast iemand die ligt te wenen en te kermen van de pijn in diens luchtwegen. Maar ja, het "was nu eenmaal zo"... P.S.: in mijn vorig bericht had ik iets als "supperras" vermeld (een foutje), dat moet dus zijn: superras (en let op; zoals ik het op dit ogenblik via de media zie, gaan we er weer naartoe, naar dat soort toestanden)(inplaats van het te vermijden. Met andere woorden; er is dus NIETS bijgeleerd sinds de "vorige keer"). | |
| 23.06.2006 15:56:38 |
Danny Caes:Sorry beste Z.P.M.-anciens, ik heb vandaag "het schrijven in". Ronald, heb je ooit al eens iets gelezen i.v.m. het "Post-Apollo Syndrome"? Dat is dus ongeveer hetzelfde als het Vietnamsyndroom (of het ZPM-syndroom), maar dan bij ex-Apollo astronauten die de maan hebben bewandeld. Vandaag de dag wil haast NIEMAND nog hun maan-excursies geloven (ook i.v.m. de hey-days van het Apollo-projekt in het algemeen). Sommigen van deze astronauten raakten aan de drank, anderen zochten heil in één of andere religie, en weer anderen probeerden er boeken over te schrijven (Edgar Mitchell van Apollo-14 zocht het in de esoterica, James Irwin van Apollo-15 was ooit regelmatig te gast op de E.O., en Charles Duke van Apollo-16 was ei zo na een depressie nabij omdat men hem totaal niet begreep). Men zou kunnen zeggen dat wij (ex-ZPM'ers) ons ook een beetje als astronauten voelen, want we kwamen destijds ook "van een andere planeet" (en niemand wou ons geloven). Terzijde; als ik vandaag de dag zo zit te kijken naar de "emotionele thuiskomst" van de "bewoners van het Big-Brother huis", dan denk ik: "Onnozelaars, weten jullie wel wat ECHTE afzondering is?". Stelletje knuppelkoeken! Ze zouden ons wat wijsmaken op televisie. "Big Brother"... pffffff... You know what I think; you're a bunch of nincompoops! Hear Hear!!! | |
| 24.06.2006 13:25:33 |
Danny Caes (ex-Suske, ex-Jerommeke):Marc en de andere anciens. Ik zal er niet bij zijn tijdens de samenkomst in het Zeepreventorium. Ik vrees ervoor dat de typische muffe geur en de geuren van allerlei medische produkten mij een averechts gevoel zullen geven. In het bijzonder de geur van Ether. Ik krijg steeds een ondefinieerbaar raar gevoel als ik in een ziekenhuis of bij de huisdokter kom. Kortom: alles wat naar hospitalen en ziekenhuizen ruikt (en dus ook preventoria, alsook sportcentra) kan van mijn part... enfin, U weet wel wat ik bedoel. Ze hebben mij indertijd goed liggen gehad. Ik wil dat hoofdstuk afsluiten. Het is te hopen dat diegenen die mij deze poets destijds gebakken hebben, dat nu ook zitten te lezen, en geen twee maar tweehonderd keer slikken. En indien niet, welja, dan kan er misschien nog iemand iets uit leren. Sorry wat betreft mijn raar woordgebruik in sommige van mijn bijdragen. Ik hoop dat ik niemand gekwetst heb. | |
| 25.06.2006 10:52:42 |
Triumph des Willens, daar is wel wat voor te vinden, als je weet aan welke discipline we onderworpen waren. Hoewel de discipline varieerde van pappie tot pappie en het was waarschijnlijk ook door het weer beinvloeid (daarom hadden we ook een meteostation in de duinen!). Ik vrees echter dat Jean Mil het niet zal apprecieren geassocieerd te worden met Lenietje, alhoewel ik Triumph… een KEI-goede film vind (geen verband met het Koningin Elisabeth Instituut in Oostduinkerke dat de tuberculosepatientjes van het ZPM had overgenomen). | |
| 25.06.2006 12:41:57 | D.C. (Suske 3010, Jerommeke 302): Beste anciens, ik weet nu zo ongeveer (nadat ik UW bijdragen heb zitten lezen) hoe het met U gesteld was daar in het Zeepreventorium. Ik persoonlijk waande mij in een soort doldrieste opeenhoping van misverstanden en komplete nonsense. Toen ik, enkele weken voor mijn "deportatie" naar 't ZPM, uit mijn school in Gent (Neermeerskaai) werd "gekidnapt" door die stugge schoonmaakster (ze vonden blijkbaar geen betere begeleidster om mij naar het P.M.S. te brengen) werd het mij algauw duidelijk dat het de start zou zijn van een knotsgekke periode, vol onbeantwoorde vragen en totaal misplaatste en niets terzake doende... ochot... "verbeteringen". Wat viel er te verbeteren? Ik voelde mij niet ziek! Tijdens die doldwaze dag daar in dat onderzoekcentrum (het psychomedisch onderzoek in het P.M.S.) voelde ik een uiterst verstikkend en wrang gevoel geleidelijk over me heen komen: het gevoel van buitengesloten te worden van de rest. Ik dacht: "Het heeft geen zin om te vragen wat er hier aan het gebeuren is want ik ga daar toch geen zinnig antwoord op krijgen" (bovendien dacht ik voortdurend aan mijn klas en de leraar, die zich toch wel -volgens mij- zaten af te vragen waar ik heel die dag was?). Dus U kunt zich voorstellen hoe die resultaten van dat onderzoek eruit zagen. Ten eerste kon ik mij helemaal niet concentreren (mijn gedachten waren overal behalve daar in 't P.M.S.), en lichamelijk beefde ik als een rietje (angst in 't kwadraat dus). Bon, dus er werd beslist om mij naar het Zeepreventorium te zenden. Wat hadden ze dan wel, na dat jaar, willen zien terugkeren uit dat Zeepreventorium? Een soort vierkante spierbundel met het I.Q. van een platvloerse paracommando? Ik denk dat ze het daar bij 't P.M.S. zelf niet goed wisten. En waarom IK alleen? Er liepen er daar in de Neermeerskaai rond die er nog veel erger aan toe waren dan ik! Wat was het toch waardoor ik als "anders" werd aanzien dan de rest? Terzijde; nu begrijp ik waarom de Amerikaanse componist Charles Ives het stuk "The Unanswered Question" heeft geschreven! Hij voelde hetzelfde als hetgeen ikzelf al altijd gevoeld heb! Bon... tijd om eens wat positief te denken zou ik zo zeggen, want anders raak ik er HELEMAAL niet meer uit... (mogen ze mij in dezelfde categorie steken waar o.a. Nietsche, Schopenhauer, Kant, Machiavelli, en al de rest ooit in verzeild geraakt zijn). | |
| 26.06.2006 15:47:22 |
D.C. (kijk omhoog!).:Zeg Marc, dat was dus OOK zoiets raar (en zéér tegenstrijdig) dat er daar in het ZPM geen voetbal mocht gespeeld worden. Tiens, voetbal is toch een gezonde sport? In het ZPM niet dus... (let wel: ook ik was totaal niet geinteresseerd in voetbal, wel in optisch-atmosferische natuurverschijnselen en de sterrenhemel, maar daar hadden ze geen oren naar). "Danny jij zou beter wat aan sport doen i.p.v. altijd maar naar boven te lopen kijken". Het advies van Armand Pien ("kijk omhoog") kenden ze daar dus niet (toch niet bij de Suskes en de Jerommekes). De pappies konden het niet verdragen dat ik steeds in mijn sterrengidsje zat te lezen, bijgevolg deden ze mij eens in het midden van de refter op tafel staan om mij "het regeltje" te doen opzeggen (lees: te doen uitroepen)(zie mijn allereerste bijdrage in het aparte D.C.-gastenboek). Nuja, het heeft in zekere zin mijn gevoel voor "theater" en "entertainment" wat vervroegd in gang doen schieten (anders zou ik nu als een soort bordkartonnen figuur mijn uitleg staan geven, aan de bezoekers van onze Gentse volkssterrenwacht)(schoolboeken-uitleg; de bezoekers vallen daarvan in slaap). Laat het mij maar op mijn typisch onconventionele Gentse manier doen! ("hier spreekt men Gents!")(in een GENTSE volkssterrenwacht dan nog wel!!!). De reden dat er geen voetbal toegelaten was, is eenvoudig: het is een te gevaarlijke sport (vooral op de verharde sportvelden voor het gebouw) met teveel risico op kwetsuren. Het is ook geen evenwichtige sport in vergelijking met handbal of basket (dat wel intensief gepromoot werd): enkel de benen worden gebruikt. Voor Jacques Brel werd er een uitzondering gemaakt. Jacques Brel kijkt trouwens ook omhoog! | |
| 28.06.2006 11:59:06 | D.C. (Sus 3010, Jerom 302): Bon; tijd om een beetje positief te denken dus... "Zon en Zee", "Zand en Lucht" (of zoiets). Aan de ene kant deed het verblijf in het ZPM mij denken aan het liedje "Isabel" van Wim Sonneveld (tiens; lang geleden dat ik DAT nog eens gehoord heb!). Ik koester vooral de herinneringen aan de strandwandelingen en het zicht op zee, vanaf de duinen. Aan de andere kant (landinwaarts): dat mochten ze gerust hebben (in het bijzonder de lange loze uren van "nietsheid" in de refter en in de slaapzaal). Goed dat ze daar die "Kuifjes" en "Tintins" hadden, want anders had ik het daar geen minuut langer uitgehouden! Ze lagen daar misschien wel allemaal hopeloos uit elkaar getrokken (een warboel van losse flodders rondslingerende "Kuifjes" en "Tintins"), waardoor de kunst van het "fragment-striplezen" een dagdagelijks verschijnsel werd (strips lezen in "stukjes en beetjes" dus). Een stukje "Roodoog" langs hier, een beetje "Luc Orient" langs daar... en dan nog een restje "Bruno Brazil" en "Bernard Prince" langs ginder... om alles netjes af te ronden met nog wat "Tommy Banco" en "Rik Ringers", om, ochot, nog maar te zwijgen van "Dommel", "Chlorophyl", "Taka-Taka-Ta" en "Danny Futuro"... Het was een wereldje apart, daar in het ZPM (uiterst moeilijk om dat aan iemand te vertellen). Tussen ons gezegd en gezwegen; volgens mij moet Prof.Alexander toch ook wel een freak geweest zijn, kan niet anders... | |
|
|
Code à introduire In te geven kode |
|---|