Danny Caes
Geschonken foto's en documenten
Zeepreventorium
|
Danny Caes heeft talrijke bijdragen in het gastenboek geplaatst. Om het geheel een beetje overzichtelijk te houden werden de bijdragen op afzonderlijke pagina's gezet. Dit is het tweede deel van de bijdragen. Het eerste deel van de bijdragen van Danny Caes kan u hier vinden, en dit is het derde deel van de guestbook. De foto's op de site dateren van de periode dat Danny Caes in het preventorium aanwezig was.
| |||||||||||
| 01.06.2006 13:14:42 | Danny Caes: Het strand van De Haan lag er in 1973-1974 niet bepaald fraai bij! Zo herinner ik mij, van toen ik destijds "Suske" en "Jerommeke" was, tal van zwarte olieklodders en een soort grijze halfvaste blobbers die vanonder aan de laarzen bleven hangen. Om maar te zwijgen van het achterlaatsel van de paarden. Nu, in verband met paarden... die bleken in het zeepreventorium ergens een cruciale rol te spelen, want ik had steeds de indruk dat het verschijnsel "paard" erg aanbeden werd. Keken we naar televisie, dan was er steeds één of andere paarden-serie te zien. Werd er daar iets getekend of geschilderd, dan was het een afbeelding van een paard. En omdat de stripreeks "Roodoog" (van Gordon Bess) daar frequent gelezen werd, werd het paard "Kataklop" dan ook erg geprezen. Gedurende mijn verblijf in het zeepreventorium werd mijn haar (dat oorspronkelijk bruin van kleur was) geleidelijk vlasblond. Waarschijnlijk werd dit veroorzaakt door het zoute zeewater en de zon. Ik leek op de duur wel op Brian Jones van de Rolling Stones! Geen wonder dat ze mij zo vreemd stonden te bekijken toen ik weer op de speelplaats van mijn school in Gent stond (na dat jaar in het zeepreventorium). Ik zag eruit als een echte rebel! Maar ja, dat was dus de bedoeling van het P.M.S. en het zeepreventorium, want ze gingen destijds van mij "een gangster" maken die "tegen een stootje zou kunnen". Toen ik dus weer op mijn school in Gent zat, zag ik plots allemaal zeemzoete doetjes rondom mij! Tracht je dan maar eens aan te passen aan zo'n brave omgeving! DAT GAAT NIET!!! (en nu nog altijd niet). | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 03.06.2006 16:23:29 | Danny C; het ex-suske en ex-Jerommeke.: Beste lezer of lezeres, ik hoop dat U het nog steeds ziet zitten na al hetgene dat U van mij al te lezen hebt gekregen. Men zou er, na het lezen van dit alles, zowaar bij vergeten wat "levenslust" is! Maar ja, een dag in het Zeepreventorium was te vergelijken met een dag in het leger (want... ook in het Zeepreventorium was de logica soms ver zoek!). Bijvoorbeeld: het aantal keren dat ik van de godsdienst-lerares buiten aan de deur van het klaslokaal moest zitten wachten tot de leraar zedenleer zou opdagen. En denkt U dat die zich toen liet zien? Ja, slechts twee of drie keer, op een heel jaar tijd. Toeval of niet, maar zo moest ik eens, toen ik voor de zoveelste keer buiten aan die deur zat te wachten, heel erg naar het toilet. Ik vond het echter nogal "ongepast" om ineens die deur van dat klaslokaal open te doen, om te vermelden dat ik dringend naar het toilet moest. U kunt dus al raden wat er toen gebeurde. Ik dacht: "Ik ga nu niet naar het toilet, want wat zou er gebeuren als die leraar zedenleer nu TOCH eens zou opdagen, wat dan?" (ze zouden volgens mij gepanikeerd hebben omdat ik plots spoorloos verdwenen was! Zo redeneerde ik dus). En om, ochot, de rust te bewaren deed ik dan maar in, eh, tja... ik hoef het hier niet verder uit de doeken te doen veronderstel ik. Het werd in ieder geval een ONTZETTEND vochtige vertoning, daar buiten aan die deur. Gezien de rampzalige toestand kon "Hij van hierboven" mij tenminste toch eventjes ter hulp schieten? (ook al volgde ik geen godsdienst). Maar nee hoor, zelfs HIJ liet zich niet zien. Evenals die leraar zedenleer trouwens. Waar zat die eigenlijk? Dat vraag ik mij nog steeds af... | ||||||||||
| 04.06.2006 12:39:11 Er zijn zo van die herinneringen die steeds zullen bijblijven, ook al stellen ze qua inhoud helemaal NIETS voor. Het vreemde van de zaak is dus, dat we ons steeds datgene zullen blijven herinneren waar we helemaal NIETS mee kunnen aanvangen. Ik noem het "wegwerp-herinneringen". Zo herinner ik mij een bepaald moment tijdens een bewolkte namiddag (of vroege avond) waarbij één of andere niet-gemotiveerde mammie ons meenam naar het strand. Zij (die mammie) liep in zichzelf gekeerd en doelloos doorheen de tunnel te kuieren, met ons (een stoet Jerommekes) achter zich aan. Eens op het strand aangekomen... tja, daar waren we dan... op het strand dus. En die mammie, die was dus, eh, ook "op het strand" (enkel fysisch, want ik veronderstel dat ze zich psychisch HELEMAAL NIET op het strand waande). Beste lezers, kunt U zich voorstellen wat voor een ongelooflijk interessante strand-excursie het toen werd? Zelden zo'n vrolijke namiddag meegemaakt als toen. Ik dacht voortdurend "hoe moet het nu verder met ons?". Want die mammie, daar was helemaal niks mee te beginnen. Toen we haar iets vroegen kregen we een soort antwoord (nuja... "antwoord") dat nog het best te vergelijken was met het binnenmonds geprevel van een ondergedompelde monnik. En gezien het feit dat de zee ook een geluid voortbracht (golfjes, etc...) was er van die mammie en haar vocale "kwaliteiten" dus bitter weinig te bemerken. Ik vraag mij nog steeds af hoe we de terugweg naar het preventorium volbracht hebben (dus terug doorheen de tunnel). Ik meen mij ergens te herinneren dat we toen intuitief hebben aangevoeld dat die mammie zin had om terug naar binnen te gaan, en dat wij haar dus noodgedwongen "begeleid" hebben, inplaats dat zij ons begeleidde... Weet U, in mijn notitieboekje (volgepropt met Z.P.M.-herinneringen) staat deze herinnering geklasseerd alszijnde de "mammie-blues". Terzijde: in de "Turangalila symphonie" van de Franse componist Olivier Messiaen is op een bepaald moment een hoogst merkwaardig stukje muziek te horen (een stil stukje, waarbij men, tijdens het beluisteren ervan, sterk het gevoel krijgt dat er in de ons omringende wereld helemaal geen antwoorden zijn, enkel vragen). Welnu, dat stukje muziek paste ZEER goed bij die doelloze strand-excursie met de niet-gemotiveerde en in zichzelf gekeerde mammie.
| 08.06.2006 | 11:52:42
| 
Danny Caes:Een oproep: Beste mede-preventorium bewoners die de jaren '70 hebben doorstaan (vooral deze uit de eerste helft der jaren '70), en die zich, evenals ik, nog steeds onterecht outsiders voelen in onze zogezegd evenwichtige maatschappij (ik heb nog steeds een draak van een "ik hoor er niet bij"-gevoel, teweeggebracht door de amateuristische onkunde van het ooit zo "professionele" P.M.S. en het Zeepreventorium). Ik zou graag met U van gedachten willen wisselen, om te horen of ze U indertijd ook op dezelfde manier hebben behandeld. Hier mijn adres: danny.caes1@pandora.be 11.06.2006 | 12:55:44 Danny Caes (bikkelhard).: | 
Angst om zogezegd "verkeerde" dingen te zeggen of te doen, of zich onconventioneel te gedragen, of iets te zeggen dat destijds (in het zeepreventorium) totaal niet begrepen werd, dat was dus mijn grote probleem. Zo zat ik meermaals te denken dat de pappies (en mammies) het erg verdacht zouden gevonden hebben moest ik hen terstond hebben gevraagd welke dag van de week we waren (ik wachtte steeds vol ongeduld op de vrijdagavond, om naar huis te mogen voor het weekend). Ik dacht: "Stel dat ik hen nu ineens vraag welke dag van de week we zijn, ze zouden daar misschien hun conclusies uit trekken en besluiten dat ik geen tijdsbesef heb en teveel in een soort fantaziewereld leef". Tja, je had daar in dat zeepreventorium dus echt het gevoel dat je constant in de gaten werd gehouden! Alles wat je deed en zei werd bijgehouden, want daar werden dan "conclusies" uit getrokken om eventueel "de nodige verbeteringen" op aan te brengen. Eerlijk gezegd, die zogenaamde "verbeteraars" zouden beter eerst eens naar zichzelf gekeken hebben, WANT: aan sommigen van die pappies en mammies (alsook aan het personeel van het P.M.S. en van mijn school in Gent) was DUIDELIJK één en ander loos! Maar daar moest over gezwegen worden, want anders... Nu, ik hoop dat sommigen uit die tijd (dus het P.M.S., mijn school, het Zeepreventorium) die dat hier nu zitten te lezen (hoop ik toch), zich hardop beginnen te realizeren wat voor rampzalige psychologische rot-toestanden ze destijds via hun zogezegde "professionalisme" hebben veroorzaakt! Waarschijnlijk bent U nu allemaal al in pensioen, maar U dient zich schuldig te blijven voelen tot U erbij neervalt! Ik hoop dat U dit begrijpt.12.06.2006 | 12:52:07 
Danny Caes (op zoek naar "Erica").:Linda, Ronald, en alle andere anciens van het Zeepreventorium, moesten ze mij nu vandaag de dag vragen of ik daar destijds graag was, wel, ik zou begot niet weten wat ik daar zou moeten op antwoorden. MOEILIJKE vraag! Het is een beetje als in ons dagdagelijks bestaan. Indien iemand ons zou vragen: "besta je graag?", dan weten we ook niet echt wat we daar zouden moeten op antwoorden. Zo was het dus ook in het Zeepreventorium. Nu, ik kom misschien zéér negatief en besluiteloos uit de hoek, maar het was natuurlijk niet allemaal kommer en kwel. Het eten bijvoorbeeld was tiptop in orde (nooit geklaagd), en de mammies zagen er goed uit, vooral de mammie die mijn stripverhalen zat te lezen (ik herinner mij nog dat ze haar wenkbrauwen eventjes op trok, omdat ze mijn DAN COOPER-ruimtestripverhalen nogal bizar vond). Spijtig dat ik nooit echt te weten ben gekomen wie "Erica" (of "Ulrika") was (een charismatisch mooi meisje waar ik een oogje op had). Vreemd: ik hoorde steeds "Eureka", maar het zal dus Erica of Ulrika geweest zijn. En ik zou ook willen te weten komen wie van de Jerommekes mij destijds "Daantje plus Caesje" noemde (ik ben glad vergeten wie daarmee voor de dag kwam). Enfin, op sommige dagen was het daar dus zo slecht nog niet... (P.S.: Erica/Ulrika, moest het zijn dat je dit gastenboek zit te lezen, laat eens iets weten! En indien je dit INDERDAAD aan het lezen bent: EUREKA!!!!!). 14.06.2006 | 15:53:07 
Danny Caes (a.k.a. "maanmanneke)":Ronald, Marc, en de andere anciens van het Z.P.M.; een algemene samenkomst van Z.P.M.-anciens lijkt ook voor mij eerder 'op zijn plaats' in het Zeepreventorium zelf. Nu, de volkssterrenwacht te Gent kan elke woensdagavond bezocht worden vanaf 20.00h, en waarschijnlijk ook tijdens de zomervakantie (ook elke woensdagavond). Dus U kunt gerust eens afkomen, toegang gratis (Gezusters Loveling-straat, Gent). En mits wat geluk kunt U mij daar dan aan 't werk zien in de grote (of de kleine) koepel, ofwel op het meteo-grasveld. Er valt altijd wel iets te zien, zelfs als het bewolkt is ook, want er kan tevens naar een 3-D presentatie gekeken worden (een digitale docu-film over het zonnestelsel, bekeken m.b.v. speciale Polaroid-brilletjes!). En als de maan "uit zit" dan geef ik mijn eigen unieke "maan-show" in de koepel, want ik ben een heuse "maan-toerist"! ("Wegwijs op de maan" d.m.v. de COOKE-STEINHEIL refractor-telescoop en de detailrijke maanatlas van Antonin Rukl). 14.06.2006 | 16:54:24
| 
Danny Caes:Een oproep. Misschien is er iemand van de anciens (periode 1973-1974) die zich herkent in het volgende: op een bepaald moment was ik eens de rand van de Grote Put aan het verkennen (tijdens "vrij spel") en een aantal Jerommekes (?) vroegen mij naar hun "kamp" te komen om ook eens te proeven van de ragdunne plantslierten die daar onder de struiken te vinden waren. Er was daar onder hen een "connoisseur" van die plantslierten, en die zei tegen mij: "Je moet dat ook eens proeven, het smaakt naar snoep" (of zoiets). En ik, zo dwaas als iets, begon dus ook op die slierten te knabbelen (ze zagen eruit als een soort natuurlijke uitrekbare lichtgroene scoubidou). Ik kan niet zeggen dat het mij toen echt gesmaakt heeft (zoet-zuur), maar na een tijdje begon dat "knabbelen op de plantslierten" toch een soort "mini-verslaving" te worden (en knabbelen dat we deden, daar onder die struiken, omdat we ons anders zaten te vervelen). Terzijde; wie herinnert zich ook nog de talrijke zwarte houtskoolbrokjes die her en der te vinden waren, afkomstig van de kampvuren? En dan de vis-happenings op het strand (vis eten rond een kampvuur). Zelden zo veel vuur gezien als toen. En BAKSTENEN dat daar indertijd in de duinen lagen! Alsof hele reeksen afbraakfirma's daar hun afval hadden gestort. En ook nog: konijnen-holen, en het... eh... "achterlaatsel" van konijnen, cartouches, en kleine slak-schelpjes. | ||
|
|
Code à introduire In te geven kode |
|---|