Danny Caes
Geschonken foto's en documenten
Zeepreventorium
|
Danny Caes heeft talrijke bijdragen in het gastenboek geplaatst. Om het geheel een beetje overzichtelijk te houden werden de bijdragen op afzonderlijke pagina's gezet. Dit is het zevende deel van de bijdragen. Het zesde deel van de bijdragen van Danny Caes kan u hier vinden. Dit is het achtste deel.
| |
| 28.07.2006 08:57:52 | D.C. en het Genkse meisje: Aan alle anciens met een geheugen vol belangrijke en niet-zo-belangrijke details uit de eerste helft der jaren '70. Hier volgt nog maar 's een klein herinnerinkje uit het jaar '73 (kon ook '74 geweest zijn). Op zekere dag verscheen er tijdens één van onze dagelijkse buiten-aktiviteiten rondom het complex een meisje dat op mij een niet-geringe indruk maakte (ze had een speciale en ietwat "artistieke" uitstraling). Ze was enkele jaren ouder dan ik, en ze kwam in gesprek met onze pappie. De pappie vroeg van welke streek ze was, en haar antwoord was: "Ik kom van Genk". Ik dacht: "Dat meisje kan de letter T niet uitspreken" (ik dacht dat ze Gent wou zeggen, maar dat ze de letter K uitsprak inplaats van de T). Tja, in die tijd wist ik nog niet dat er ook een stad met de naam GENK bestond, dus ik stond dat meisje zo dwaas als iets te bekijken en te beluisteren (misschien stond mijn mond open van verbazing, en bewondering). Misschien is er hier in deze gastenblog een dame die zich herkent in dit verhaal. En indien dat zo is... U maakte mij destijds een beetje jaloers omdat ik nog TE jong was om iets te beginnen ("iets"... wat dat ook mocht zijn). Ik vond U in ieder geval een bijzonder interessante verschijning! P.S.: het vreemde van de zaak is wel, dat ik daar in het ZPM een groot aantal mensen heb gezien en meegemaakt die elk een zéér krachtige en aparte uitstraling hadden. Elk van hen had een bijzonder charisma (het mooiste voorbeeld was het mysterieuze meisje waarvan ik dacht dat ze Erica of Ulrika heette). Doch, eens in de "gewone" wereld aanbeland, dus na mijn verblijf in 't ZPM, vond ik dat de mensen er eerder "alledaags" uitzagen (een inhoudloze massa). Er moet daar in De Haan-aan-zee iets in de lucht hebben gehangen (een vreemde substantie in de "litorale ether"). Ofwel zaten er milde hallucinogenen in onze medicamenten. |
|---|---|
| 28.07.2006 10:11:42 | D.C. en het witte bruisende drankje: Beste anciens die ook wel eens in het medisch paviljoen waren opgenomen wegens een "gewone" ziekte. Ik was dus ooit eens voor een 14-tal dagen een echte mede-patient! (er was op dat moment een soort epidemie van verkoudheden en griep-toestanden). Wat een surrealistische ervaring! Niet alleen voor mij, maar ook voor de verpleegster die dagelijks langs kwam, meestal met een thermometer en een soort wit bruisend drankje (waarschijnlijk een medicament, heb ik mij altijd voorgesteld). Op zeker ogenblik vroeg ze mij naar mijn naam, om te zien of ik het wel degelijk was die daar in dat bed lag (men wist maar nooit). Wilt U mij geloven, beste lezers, dat ik mijn eigen naam niet meer kon herinneren? Plots viel er een vreemde stilte. Die verpleegster, die overigens een niet-onaantrekkelijke was, stond mij op zo'n verbaasde manier te bekijken van: "Wat krijgen we nu?!?!". Tja, volgens mij zat er daar in dat vreemde witte bruisende drankje iets dat nog wat anders deed dan enkel verkoudheden genezen. Naast mij lag er op dat moment een ander Jerommeke dat 's nachts honderduit lag te vertellen over zijn grootvader die af-en-toe wel eens een papje klaarmaakte van... (...geen paniek beste lezers, ik zal dat hier niet verder uit de doeken doen want de kans bestaat dat het klavier van uw P.C. terstond bedekt is door de nog-niet-verteerde maaginhoud). Ik dacht, toen ik dat Jerommeke aandachtig lag te aanhoren: "Wat voor onzin ligt die hier toch allemaal uit te kramen?", maar aan de andere kant moest ik toch wel toegeven dat het zéér entertainend was! Het waren nachten vol amusatie. P.S.: indien U dit leest (Jerommeke), U was het die, tijdens de beruchte Go-Cart wedstrijd op de parking van het complex, naast mij zat tijdens de ronde waarvan ik dacht dat het onze laatste was, en ik VEELS te vroeg op de rempedaal stond, waardoor U haast de seskens kreeg omdat ik zo'n oerdomme beslissing nam. Sorry! Mijn gedachten waren toen niet echt betrokken bij de wedstrijd (veel te veel mooie meisjes in 't ZPM om aan te denken). ;-) |
| 28.07.2006 14:55:31 | Danny Caes (3010/302): Aan Willy Desmet. Leuk om na 32 jaar nog 's een foto van pappie Dirk te zien! Dat vond ik dus de meest professionele pappie van heel het voltallige pappie-korps. Met hem discuteerde ik o.a. over de toestand van het universum en over de film "2001: A SPACE ODYSSEY" van Stanley Kubrick. Ik weet nog dat mijn ma indertijd op de parking van 't complex wat stond te babbelen met pappie Dirk i.v.m. mijn interesse voor "dingen waar anderen van mijn leeftijd helemaal niet aan dachten" (de ruimte, parallelle werkelijkheden, etc...). Oh... en dan was er nog iets: pappie Dirk kon destijds een amusant truukje met een pingpongballetje dat hij boven zijn mond kon doen dansen (het rustte vanboven op de door zijn mond uitgeblazen luchtkolom). Een grappig zicht! En... het was pappie Dirk die mij plots toeriep "ALLEZ DANNY!!!" toen ik tijdens het knotsgekke popmuziek-concours gezwind met een fles vol knikkers stond te rammelen (op een smartlap dan nog wel!). P.S.; Willy, in uw bijdrage schrijft U: -"Waar werd er gespeeld bij regenweer? Ik herinner mij alleen de bricolagekamer op het eind van de gang waar een muur mooi beschilderd was met een tafereel uit een disneyfilm of zoiets". Willy, ik herinner mij deze kamer nog vrij goed, want er stond daar ooit eens een grote doos of kist vol geografische kaarten, atlaskaarten, stafkaarten, topografische kaarten. Ik veronderstel dat die doos (of kist) afkomstig was van de vader van Olivier Maison (ook een Jerommeke). Alle kaarten toonden steeds landschappen van bergachtige streken (van Frankrijk, dacht ik). Nog P.S.: tijdens regenweer stonden we meestal buiten "LEVEN OF DOOD" te spelen (een soort rudimentair volleybal-achtig spelletje dat blijkbaar alleen tijdens regenachtig en koud weer kon gespeeld worden). De pappies zagen er dan steeds uit alsof ze een hitsig rock-concert stonden te geven voor een denkbeeldig Woodstock-achtig publiek. Ze gingen er echt in op, in dat spelletje "Leven of Dood". Ik dacht toen steeds: "Ik heb honger en ik sta hier een longontsteking op te doen". Kon mij dat "Leven of Dood"-gedoe schelen... een bal over een net gooien, wat is daar nu zo boeiend aan? |
| 28.07.2006 15:22:30 | Danny Caes (3010/302): Nog een vlug bericht voor de anciens die toenertijd in de ban van STAR-TREK waren. Tegenwoordig is de reeks opnieuw te zien op BBC-2; elke zaterdagnamiddag. In onze tijd (het begin van de jaren '70) werd STAR-TREK steeds voorafgegaan door "Het programma met de muis" (eigenlijk was dat "Die sendung mit der maus"), met o.a. de kerel die steeds een ander muziekinstrument ging uittesten in een shop die tjokvol gitaren, keyboards, en drumstellen zat. Op 't eind verliet hij de shop dan maar met een triangel of mondharmonica. Kunt U 't zich nog een beetje herinneren??? En dan... dan was het: "SPACE... THE FINAL FRONTIER...". |
| 29.07.2006 10:31:58 | Danny en "Leven of Dood": Zware materie! Omtrent het spelletje "Leven of Dood" kunnen we, als we dat willen, hele boekenrekken volschrijven. Kort samengevat zouden we kunnen stellen dat de bedoeling van "Leven of Dood" er enkel in bestond om ons resistent te maken tegen kou en regen, wat na verloop van tijd dan ook echt het geval was! Neem daar dan nog bij dat we regelmatig onder de ijskoude douche moesten gaan staan alvorens we het zoutwaterzwembad in mochten (moesten). Bon, dus na de "afzwaai" uit het Zeepreventorium konden we met z'n allen tegen de kou en de regen, en vonden we het niet erg meer als ons haar nat werd. Ik persoonlijk zat er dus niet meer mee in als mijn haar er vochtig en doorweekt uitzag, maar... dat hadden de leerkrachten op mijn school in Gent dan weer verkeerd begrepen, want als alle andere leerlingen stonden te schuilen in de overdekte speelplaats, liep ik gewoon buiten in de regen. Van één der leerkrachten kreeg ik dan ook het volgende te horen: "ZEG, BEN JIJ GEK OF ZO !?!?". Stel dat ik hem zou hebben geantwoord: "Ze hebben mij dat geleerd in het Zeepreventorium meneer". Ik wil maar zeggen: het paste gewoon niet op elkaar, het Zeepreventorium en stadsscholen. Dus... moest ik alles wat ik geleerd had in het Zeepreventorium (alle gewoontes, etc) glad vergeten alsof het nooit had plaatsgevonden? Enerzijds kreeg ik het rare gevoel dat men daar in het Zeepreventorium met ons de zot hield door ons in de regen en de kou te doen rondlopen, en anderzijds besefte ik dat de stadsmusjes (de leerlingen en leerkrachten in de stadsscholen) niet meer wisten hoe regen en kou echt aanvoelden als men er in rondliep. Maar ja, die "rare kwiet" (zoals ik dus aanzien werd) kwam van het Zeepreventorium, en dat was daar dus een depot voor andere "rare kwieten". Ik denk dat er daar in dat Zeepreventorium nogal wat verscheurde zielen naar buiten zijn gekomen, omdat elk van hen begon te beseffen dat het HELEMAAL NIET met elkaar in evenwicht stond (de mentaliteit van het Zeepreventorium en van stadsscholen). En bovendien was er dat akelige gevoel dat we als test-objekten fungeerden, of proefkonijnen; om te zien of het soms "mogelijk" was om van één soort leefwereld in een totaal andere over te gaan. Dat gevoel had ik dus: ik was een test-objekt. Kunt U zich voorstellen wat er tegenwoordig allemaal in mij omgaat als ik het gevoel krijg dat iemand mij aan het uittesten is? (bijvoorbeeld tijdens een sollicitatiegesprek, of op een werkvloer). Bij mij moeten ze niet meer afkomen met psychologische tests en zo, want dan... |
| 30.07.2006 12:15:11 | D.C. (het schrijvende Suske): Aan Marc Doigny, Marc, dank U voor de bijgevoegde foto van de verpleegster die de bloedprik aan het uitvoeren is (ter illustratie van mijn bericht i.v.m. deze "prikkelende" ervaring)(zie deel vijf van mijn bijdragen). Ik kan het mij nog allemaal ragscherp voor de geest halen, alsof het pas gisteren gebeurd is. En dan dat bordje in de gang van de infirmerie, waar we steeds eerst een beetje moesten zitten wachten. Stond daar niet "CONSULTATIE" op, op dat bordje? Ook herinner ik mij nog een tekening die daar ergens hing, met daarop het buitenaardse monstertje uit het stripverhaal "24 uur voor de planeet Aarde" van Eddy Paape en Greg (de avonturen van Luc Orient). P.S.: er zullen mij nog wel meer herinneringen te binnen schieten, eens ik alle berichten in dit gastenboek heb zitten uitpluizen. In ieder geval kruipt er nogal wat werk in om alles te bekijken en te lezen! P.S.: uw website heeft momenteel het niveau bereikt om vermeld te in de bladzijde "Linke boel" van het weekblad Humo! (er zullen dan, volgens mij, nog veel meer anciens hun weg naar uw site vinden!).
Nog P.S.: Marc, heb je ooit die lezersbrieven in Humo gezien, afkomstig van ZPM-anciens? (niet al te kosjer wat deze mensen allemaal hadden meegemaakt). |
| 01.08.2006 20:50:34 | 
Hoorde Danny toen iets van Erik Satie?:Geachte anciens die destijds veel langer dan ik in het ZPM moesten verblijven. Ik kom nog maar 's met een rare vraag voor de dag. Wie van U kan zich nog de cadans van de typemachines en het merkwaardige begeleidende pianomuziekje herinneren? (dat ergens omstreeks de klaslokalen te horen was). Ik zou wel 's willen weten wie de componist van dat pianomuziekje was, en de naam van het stukje. Het klonk ergens alsof het door Erik Satie gecomponeerd was (iets dat min-of-meer klonk als "Trois morceaux en forme de poire")("Drie stukken in de vorm van een peer"). Alhoewel het typemachine-muziekje echter VEEL eenvoudiger klonk dan E.Satie's complexe stukken, dus... het zal wel van een andere componist geweest zijn, vermoed ik. Maar wie?
De scene met de muzikale typmachine is te zien in de film "Gemeenschap 'A'". |
| 02.08.2006 19:47:36 | D.C. (Suske en bewonderaar van E.Satie): Marc, misschien zal ik die film ("Gemeenschap A") ooit nog wel 'ns te zien krijgen. Ik kon in ieder geval niet afkomen op woensdag 2 aug j.l. want ik volg momenteel een verplichte cursus van de VDAB. Terzijde: om nog eventjes in de sfeer van de litorale ambient-muziek te blijven; een uiterst toepasselijk stukje sfeermuziek is "Dunwich Beach autumn 1960" op het album "Ambient 4; On Land" van Brian Eno. Als men dit stukje hoort, waant men zich echt op de duinen omstreeks het toenmalige meteo-station van het Zeepreventorium! Ik vond het destijds enorm prachtig om vanop dat duinencomplex de late namiddagzon te aanschouwen, met de reflectie ervan op de zee, tijdens eb. Op sommige van die late namiddagen baadde het Zeepreventorium in een goudgeel licht. Er hing toen een speciale sfeer! Doch, eenmaal in de refter aanbeland... totaal tegengestelde sfeer natuurlijk (kon je moeilijk spreken van "ambient"). |
| 02.08.2006 23:07:40 | Ronald: Danny, Dat nummerke waarop wij dactilo hadden noemde puppet on a string, wie het gecompneerd heeft weet ik nog niet maar zal dat morgen even opzoeken. Ronald Puppet on a string: eurovisielied van Sandie Shaw 1967 |
| 03.08.2006 13:39:52 | Danny aan Ronald.: Ronald, het vreemde van de zaak is wel, dat ik, toen ik daar als 9-jarig Suske in dat klaslokaal zat (dat feitelijk fungeerde als "tijdelijk vervang-lokaal", voor zover ik het mij nog kan herinneren) ik op dat moment helemaal niet wist dat er naast dat lokaal dactylo werd gegeven. Ik hoorde zoiets als een raar ritmisch "tik tik tik tik" (zoals een peloton dat perfect cadans-gewijs marcheerde) en daarna kwam dat curieuze pianomuziekje (i.p.v. dat éérst dat muziekje te horen was, met, aansluitend op dat muziekje, dat "tik tik tik tik" geluid). Dat vond ik dus als knaapje van 9 jaar HOOGST ongewoon. Ik zat dus voortdurend naar dat "tik tik tik tik" geluid en dat pianomuziekje te luisteren. Kunt U zich dus voorstellen hoe interessant ik de leerstof in ons klaslokaal vond. Alhoewel... ik herinner mij nog dat het op dat moment Aardrijkskunde was, m.b.v. een flexibele gitzwarte kaart van Belgie, met daarop allerlei rode en blauwe lijntjes (vond ik zo iets speciaals!). Dat had ik dus nog nooit gezien; zo'n gitzwarte kaart van Belgie. Toen ik vele jaren later de film "TRON" van Stephen Lisberger zag, dacht ik: "lijkt wat op die rare zwarte kaart met de rode en blauwe lijntjes die ik in het ZPM heb gezien". Terzijde: "TRON" (uit 1982) is een film die de "digitale wereld achter het scherm" laat zien. Puur fantazie natuurlijk, maar wel een feest voor het oog, dankzij de speciale digitale effekten (zéér revolutionair in 1982!). P.S.: Zelfs vandaag de dag heb ik nog moeite om mij te concentreren op de leerstof (cursus VDAB). Allerlei omgevingsgeluiden eisen steeds mijn aandacht op. Ik denk dat ik iets zal moeten zoeken in de muziekwereld of zo (of in een labo dat gespecialiseerd is in klank-akoestiek en geluidsoverdracht). |
| 03.08.2006 14:47:44 | 
Danny in de optocht, maar WAAR?:Marc, hier ergens in deze groep zou ik ook moeten lopen, met mijn pruik op (de beruchte optocht met de zilverkleurige "vliegende schotel" en de space-etalagepop er in). Dank U voor deze bijzondere foto's Marc! (optocht en "vliegende schotel"). P.S.: de foto met onze groep (met de rare pruikjes op onze kop) daar zie je een zekere pappie met een baard (linksonder). Ik schijn mij te herinneren dat dit Pappie Patrick of zoiets was. Zie: http://zeepreventorium.org/70/081.jpg Danny. |
|
|
Code à introduire In te geven kode |
|---|