Danny Caes
Geschonken foto's en documenten
Zeepreventorium
|
Danny Caes heeft talrijke bijdragen in het gastenboek geplaatst. Om het geheel een beetje overzichtelijk te houden werden de bijdragen op afzonderlijke pagina's gezet. Dit is het derde deel van de bijdragen. Het tweede deel van de bijdragen van Danny Caes en het vierde deel kan u hier vinden. De vlaggegroet-foto's dateren eind jaren '50 (vanaf de heropening van de hoofdgebouwen in 54 tot ongeveer 1960. Later werd de vlaggegroet slechts uitzonderlijk uitgevoerd. Bij het bezoek van Annie Cordy (1961) werd de officiele vlaggegroet nog eens overgedaan.
| ||
| 15.06.2006 19:10:54 |
Danny Caes by night.:Ronald, wat ik mij vooral herinner van die nocturnale "sprotjesfeesten" (ik heb er misschien maar 1 of 2 meegemaakt, maar toch) was niet de vis zelf, maar wel het algemene zicht op de zee en het strand in het donker. Dat vond ik zéér fascinerend! Vooral de talrijke lichtjes van verre schepen aan de horizon, alsook de regelmatige "3 pulsen" van de vuurtoren in Oostende. Het meest frappante verschijnsel echter was de zichtbaarheid van het lichtgevende plankton als we doorheen het water liepen, of als we met onze laarzen krachtig op het natte strandgedeelte "stampten" (er was dan telkens een soort uitdijende lichtgolf te zien, bestaande uit ontelbare opflakkerende "sterretjes": een zéér merkwaardig fenomeen!). P.S.: ik veronderstel dat het best zal zijn om ons verdere schrijfsel te verplaatsen naar het gezamenlijk FORUM, want anders zal de boel hier min-of-meer op ontploffen staan vrees ik. En volgens mij zal Marc Doigny dat nu ook wel aan het denken zijn. Nog 4.3GB over op de server! Maar ik zal wel de berichtjes eens sorteren per onderwerp. | |
|---|---|---|
| 15.06.2006 19:55:33 |
Danny Caes:Franky, ik herinner mij een Suske (of Jerommeke) wiens "pullover" (enfin, het bovenste gedeelte van zijn training) in de vorm van een "kuip" boordevol cartouches hing. Mens wat een hoop! Zo kwam dat Suske/Jerommeke de tunnel binnen, richting complex. Ik dacht: "Waar komen al die cartouches vandaan?". Kunt U zich voorstellen wat er daar allemaal in die duinen en op dat strand lag. Wij kuisten daar dus (bij wijze van spreken) destijds heel de boel op! Waarschijnlijk moet dat daar tegenwoordig relatief proper bij liggen, want we zijn ondertussen alweer een 30-tal of 35-tal jaren later. Wat gaat de tijd snel... Beide foto's van de galerie aan de Tritonzaal. In mijn tijd was er kortstondig een snoep- en schoenenwinkel in de galerij (aan de Beach-Boy-kant). Links op de tweede foto (rechtover de toiletten) zit nu het archief, met alle kranteknipsels, foto's,hellip; uit die tijd. | |
| 15.06.2006 20:54:03 |
Danny Caes:Marc, de kans bestaat dat je mij nu binnen de kortste keren een welgemikte digitale trap onder mijn cyber-achterwerk gaat geven. Maar ik wens iets te vermelden i.v.m. mijn muzikale gewaarwordingen tijdens mijn verblijf in het Zeepreventorium. Zo liep ik tijdens dat vreugdevolle jaar 1973 gedurig met een L.P. van de Amerikaanse gitaarvirtuoos LES PAUL in mijn hoofd (een L.P. die mijn pa destijds gekocht had: "LES PAUL NOW!"). En het was niet alleen DAT, want ook "The Jimmy Castor Bunch" spookte door mijn hoofd (de L.P. "It just begun"), alsook nog ander stevig rockwerk (The Golden Earrings, Ike and Tina Turner, etc...). Maar wat een bevreemdende toestand was het echter toen ik de pappies en mammies in het Zeepreventorium steeds hoorde afkomen met ondingen als: "Eerste Couplet, dat is een Potteke Vet, dat is een Potteke Potteke Potteke Potteke Ve-e-et dat op de Tafel is gezet, ta-ra-ra...". Ik dacht: "Maar enfin, wat een froebeltoestand is dat hier toch!". Ik zat steeds te wachten op "the real stuff" (!), maar we moesten het dus stellen met rommel als "Alex Rodenbach die had nen vogel in zijn hand" en al dat soort middeleeuws gedoe (we waren potverdorie 1973!). En als ze dan, op zeker moment, ook nog 's op de proppen kwamen met dat potsierlijk "feest" rond Breughel en die houten soeplepels... Ajaj toch! Enfin, ik denk dat U nu wel zult begrijpen waarom ik daar steeds met "binnenhoofdse muziek" rondliep. Het was gewoon niet te aanhoren, hetgeen waar die pappies en mammies mee voor de dag kwamen! Op één enkele uitzondering na, want op een gegeven moment liet er een zekere pappie zijn casetterecorder horen, waaruit plots het volgende kwam: "Ik doe wat ik doe" van Astrid Nijgh! (van een revolutionaire gebeurtenis gesproken!). | |
| 16.06.2006 16:24:36 |
Danny Caes:Marc, "Reelin' in the years" (Steely Dan), "Tie a yellow ribbon round the old oak tree" (Dawn), "Stuck in the middle with you" (Stealers Wheel), en dan ook nog iets van The Who, maar daar kan ik de titel niet van vinden. Dan herinner ik mij ook nog iets van Boudewijn De Groot dat uit de casetterecorder van een pappie kwam ("Jimmy" dacht ik). Nu, ik herinner mij van het Franse duo Stone & Charden nog iets dat waarschijnlijk NIEMAND zich nog kan herinneren: ze waren in de lente van 1974 eens op televisie met een liedje dat blijkbaar over de ruimte ging, want als achtergrond was er een fragment uit de Britse Sci-Fi reeks "U.F.O." te zien (van Gerry en Sylvia Anderson), alsook enkele telescopische opnames van de zon! (uitbarstende protuberansen). Stone & Charden waren toen alletwee in het zilver gekleed. Ik had dat gezien ten tijde van de "Zeeklas" (Oostduinkerke); op een zwart-wit televisie. Mijn selectief geheugen heeft dat dus al die jaren onthouden. Tja, 't was niet moeilijk: de RUIMTE kwam aan bod! | |
| 18.06.2006 22:50:51 |
Danny Caes:
Marc, weet U soms wat ze met de transparante glazen bol van de zonneschijnmeter gedaan hebben? (de zonneschijnmeter die in dat meteo-station op de duinen stond). Daar heb ik indertijd meermaals geboeid staan naar kijken, omdat ik intuitief al wist dat daar een prachtig optisch effekt mee tevoorschijn kon "getoverd" worden (Primaire en Secundaire interne zonnereflecties)(spectraalkleurig en verwant aan de 1ste en 2de regenbogen!).
Geen idee wat ze met de installatie in het meteostation in de duinen gedaan hebben. Waarschijnlijk terug naar het KMI (het was opgesteld in samenwerking met de KMI, niet voor voorspellingen, maar wel voor luchtanalyses). | |
| 20.06.2006 21:50:49 |
Danny Caes:Marc, U zult ondertussen waarschijnlijk zitten denken: "Die Danny Caes heeft een soort schrijfziekte". Maar ik MOET het allemaal van me af kunnen schrijven. Noem het een soort psychologische "opkuis". Het opkuisen van bijvoorbeeld het (destijds alomtegenwoordige) angstgevoel om naar het medisch paviljoen te moeten; om één of andere inspuiting of bloedprik. Dat werd dus dagelijks verkondigd in de refter, toen we onze gele, groene, of rode "limonade" zaten te drinken, zo rond 16.00h. Ik zat steeds bang af te wachten of mijn naam wel of niet werd afgeroepen, want: was het echt "van dat", dan lag de naald te wachten! Zwijg mij van injectienaalden en bloed aftappen, want dan sla ik wit uit en ik krijg terstond een flauwte (ze hebben dat ooit eens met mij gedaan in het "Polykliniekske" in Gent; dus bloed aftappen voor een soortement "onderzoek", blijkt dat ze toen veel te veel bloed hadden afgetapt. Ik wist achteraf niet meer waar zich de begrenzing van het trottoir en de straat bevond, toen ik terug naar huis liep. In ieder geval had ik de borduur toen prachtig gedrapeerd! Want: de deels verteerde maaltijd zag er na de plotse (en hoogst onappetijtelijke) wederverschijning ietwat groenachtig uit. Dus: zwijg mij van "Polykliniekskes" en gerelateerde medische vampieren! Ze doen een mens wat aan. | |
| 21.06.2006 13:36:42 |
Danny Caes:Aan ex-pappie Willy Desmet. Willy, ik veronderstel dat U mijn talrijke bijdragen ook al hebt gelezen. Ik kan het eigenlijk allemaal in 1 mailtje samenvatten: mijn verblijf in het Zeepreventorium zou vandaag de dag bijzonder schitterend materiaal kunnen zijn om er een absurde tragikomische film of TV-reeks rond op te bouwen. Ik denk daarbij aan (bijvoorbeeld) de Britse reeks "The Singing Detective", waarin ook elke vorm van logica en normaliteit zoek is. Toen ik in het Zeepreventorium verbleef, probeerde ik mij op een normale manier te gedragen (zoals ik dat ook in mijn school te Gent probeerde te doen), maar dat was gewoonweg onmogelijk, want het personeel zelf maakte er steeds een gekkenhuis van! Mijn ogen en oren waren steeds aandachtig aan het observeren, en ik kan zeggen: niet al te fraai wat ik allemaal gezien en gehoord heb! En toen ik mijn legerdienst volbracht heb (1985-1986) was het alwéér van dat: ook in deze khaki-kleurige wereld was de logica ver zoek en vierde de waanzin hoogtij! (om nog maar te zwijgen van de talrijke werkvloeren waarop ik steeds geprobeerd heb mijn best te doen). Keer op keer kreeg ik van de meestergast of de baas te horen: "En wat denk je nu, wat voor een zottekot is dat hier?". ECHT WAAR! Mijn motivatie ging steeds lijnrecht de dieperik in. Nu begrijp ik waarom tal van psychiatrische instellingen overvol raken (daar zitten allemaal mensen die hun best probeerden te doen in de maatschappij en op hun werk, maar spijtig genoeg steeds genoodzaakt waren om zich mee te laten slepen in een spiraal van dwaasheid en waanzin, veroorzaakt door diegenen die het voor 't zeggen hadden)(want doe je dit NIET, dat meevolgen, dan ben je een "raar geval"). Ik volgde nooit mee met de massa, dus ik was altijd een "raar geval". | |
|
|
Code à introduire In te geven kode |
|---|