De vernieuwde Solvay gebouwen
Hoofdgebouw - Batiment principal
Zeepreventorium
Home » Actuel » Solvay gebouw
Er gaan verhalen de ronde als zouden de kinderen verplicht worden takkebossen te planten in de duinen; dat ze zomer en winter in een korte broek moeten rondlopen; dat ze op plastieken blokken moeten slapen en op school op kussens moeten zitten; dat de opvoeders eigenlijk maar studenten zijn die er niets van bakken; dat het prevent meer op een legercaserne van de para's lijkt dan op een instelling waar zieke kinderen behandeld worden.

Il y a des mauvaises langues qui disent que les enfants doivent planter des fagots dans les dunes; qu'ils courrent dehors en culotte de velours hiver comme été; qu'ils doivent dormir sur des blocs de mousse et suivre les cours assis sur des oreilliers; que les éducateurs ne sont que des étudiants incapables. En fait, que le prévent ressemble plus à une caserne de paracommandos qu'a un centre censé traiter des enfants malades.

Zomerfeest 2007

Ce reportage a été effectué au début des années 2000. Les nouveaux batiments n'existaient pas encore, mais déjà l'Hélio-Marin était à moitié déserté. Les filles ne logeaient déjà plus dans le pavillonmédical et la piscine était hors d'usage pour non-conformité aux normes.

C'est à cette période que le batiment principal a été remis à neuf: nouvelle toiture et nouvelle décoration intérieure.

Deze fotoreeks is gemaakt in het begin van de jaren 2000. De nieuwe gebouwen waren er toen nog niet, maar het Hélio Marin was nog maar voor de helft in gebruik. De meisjes woonden niet meer in het medisch paviljoen en het zwembad was gesloten.

In deze periode werd het hoofdgebouw grondig gerestaureerd (nieuw dak en binnendecoratie).


De sportvelden van het zeepreventorium
Les terrains de sport du préventorium


Een refter


Un réfectoire


Slaapkamers Sioux - Chambrées des Sioux


Chambrées des Copains - Slaapkamers Copains


La partie centrale du batiment


Les lavabos

Ayant été au prévent dans les années 1970, je peux vous dire ce qu'il en est exactement, comparé à mon époque.

Les réfectoires sont toujours situés à la même place, dans la partie centrale au dessus des cuisines. Nous étions à 30 dans un réfectoire, maintenant ils ne sont plus que 14. On se croirait en vacances de noël, quand la plupart des enfants retournaient à la maison.

Ik zat in het prevent in de zeventiger jaren, en kan dus een vergelijking trekken met de huidige situatie.

De refters zitten nog steeds op dezelfde plaats, boven de keuken. Wij waren 30 per refter, nu zijn er slechts een 14-tal kinderen per eetzaal. Het lijkt wel kerstverlof, als de meeste kinderen terug naar huis waren.

Bij mijn vorig bezoek in 2003 kon ik nog de befaamde alvamassen aantreffen in de kamers. Nu niet meer, er is weer overgeschakeld op gewone bedden. De eerste foto is van de slaapzalen van de Sioux, de tweede van de Copains. Ik heb de tijd gekend van de oude metalen infirmeriebedden en van de alvamassen. We zaten met z'n 15 per slaapzaal, nu zijn er 4 bedden per slaapkamer (de originele slaapzalen zijn in tweeën gesplitst; dit was reeds het geval in 2003).

Wat zou ik graag opnieuw in het preventorium willen zitten om de nieuwe etage-bedden te testen! Ik was al proefkonijn voor de alvamassen, proefkonijn voor het groeisiroop, proefkonijn in de bodyplethysmograaf, proefkonijn finger-painting —er was een tijd dat de speelpleinen naar de doordringende verfgeur riekten en al de gebouwen naar veel te lang gekookte soep (dit laatste is nog steeds het geval!)

Lors de ma visite précédente en 2003, les alvamas étaient encore bien présents. Comme tout change! Coucou, revoila les lits classiques qu'on eut cru disparu à tout jamais! La première photo provient des chambrées des Sioux (les dortoirs de l'époque ont été séparés en deux, c'était déjà le cas en 2003). Nous étions quinze par dortoir en 1970, maintenant il y a 4 lits par chambre. J'ai connu la période des anciens lits d'infirmerie et puis de l'arrivée des alvamas.

Que j'aimerais essaier à nouveau les lits à étage des Copains! J'ai bien servi comme cobaye pour les alvamas, pour le sirop fortifiant, le bodypléthysmographe et le finger-painting —tout le terrain sentait la peinture et l'intérieur des batiments la soupe trop cuite (c'est encore le cas maintenant pour la soupe!)

Il se dégage une impression de propreté absolue des batiments. On pourrait manger à même le sol (peu de chance que cette idée soit mise en pratique: nous ne sommes plus en 1970). Tu vois ci-dessous la partie centrale. A notre époque, nous avions une télévision pour tout l'étage (près de 120 enfants!)

Les enfants sont bien plus libres que de notre temps. Je ne vois personne en rang (c'est aussi assez difficile de se mettre en rangs quand on n'est que quatre!), les enfants courent, font du sport, jouent au ballon.

De gebouwen zijn ongelofelijk proper. Men zou van de grond kunnen eten. De foto hierboven is het centrale deel dat naar de twee sekties leidt. In het centrale gedeelte hebben we de twee refters en de cabinetten van de opvoeders, de professionele begeleiders, de psychologen en weet ik niet allemaal wat. Had ik een dergelijke staff tot mijn beschikking gehad in die tijd, dan was ik misschien normaal geworden. Wij hadden een televisie voor een volledig verdiep, dus ongeveer een 120-tal kinderen!

Tegenwoordig zijn de kinderen heelwat vrijer. Niemand loopt nog in de rij (dat is ook niet zo evident als je maar met z'n vieren bent), de kinderen lopen, doen aan sport en spelen met de bal.

Dit moet als een schok komen voor diegenen die de oude lavabo's en de douches op het einde, in het koudste gedeelte van het gebouw hebben meegemaakt (het water was meestal te koud en soms te warm), prodent-tandpasta en palmolive-zeep, anti-vlooien-shampoo, iedereen een identiek bekertje, washandje en tandenborstel. Het douchegebeuren was een strikt ritueel: de eerste sektie in de douches gedurende een minuut. De tweede sektie in de douches terwijl de eerste sektie zich moest wassen in de gang. Na een paar minuten (hoe lang we in de kou moesten wachten hing af van hoeveel we de pappies lastig gevallen hadden gedurende de dag) gingen de kranen weer open en kon je de zeep wegspoelen, eerst de eerste sektie en dan de tweede. Nu zijn er individuele douches naast de WC's. Het verste gedeelte met de douches bestaat nog steeds, maar de 8 douchecellen op een rij bestaan niet meer. Iedere sektie heeft een eigen ontwerp, het is alsof ze niet wisten welk design ze uiteindelijk zouden gebruiken.

Cette dernière photo doit en surprendre plus d'un! Nous avions d'anciens lavabos et des douches au fond (évidemment dans la partie la plus froide de tout le batiment). L'eau était froide, parfois bouillante, mais jamais à la bonne température (c'est normal; il y avait trois robinets pour seulement deux pappies). Les premiers à prendre la douche pouvaient bénéficier d'une eau chaude, mais d'un local glacial, les derniers d'un local humide et tiède, mais sans eau chaude. La procédure de la douche était réglée comme du papier à musique. Première section dans les douches pendant une minute. Seconde section dans les douches pendant que la première se lavait dans le couloir. Au bout de quelques minutes (cela dépendait si on avait beaucoup embêté les pappies pendant la journée), l'eau était remise en route et on pouvait se rincer, une section après l'autre. Maintenant, les enfants bénéficient de douches individuelles à coté des toilettes. Les douches au fond de la salle existent toujours, mais plus sous forme de 8 séparations cubiques: chaque section à un désign différent. On dirait qu'ils ne savaient pas quoi choisir.

20.01.2010 - 10:14:10 Goossens Guido
Even van op de dortoirs — slaapzaal van de Copins 1966,67en 68 herinner ik mij nog goed voor s’avonds was het vrij om je te amuseren tot het licht uit ging. Nu wat deed ik alzo boekjes lezen van Spirou, Bessy, Rode Ridder (toen nog niet met satanische invloed), Billy Turf, De Kapoentjes, Kuifje, Nero, indianen verhalen van Karel May, bikkelen, modelbouwdozen knutselen verhalen uitwisselen enzovoort. Men had achter links ook een ontspanningszaal die daar steeds naar verse verf rook daar er een schilderkunstenaar in onze groep was die steeds zijn kunsten op doek plaatste naam is mij niet meer bekend heef er enkele grote voor Prevant geschilderd.
Er was een pingpongtafel en een heuse zware café voetbalbiljart. Indien de tv vrij was (moest gedeeld worden over de divers groepen, er waren er vier voor één tv) en men mocht gaan kijken want deze stond in de inham gang links (foto boven). Op deze foto kijkt men op de sectie, slaapzaal van de Siuox achter was van de Copins op tweede verdiep. Men keek zo naar Axel Nord, Nonkel Bon en andere.

28.10.2006 - 12:33:30 barbara
BONJOUR TOUS ca me rappelle d'enormes souvenir l'infirmerie puis a l'hopital ou j'ai ete pas mal de fois les excaliers je les revois encore 18ans apres tous ca me manque aujourd'hui merci a vous d'avoir mis toutes ces belles rubriques

Update 2010: tous les groupes ont reçus de nouveaux noms et la cuisine située en bas au milieu du pavillon Solvay n'est plus utilisée (je ne sais même pas à quoi elle sert maintenant). Le batiment ne sent même plus la soupe!

Code à introduire

In te geven kode